Dyskusje na temat wszelakich praktyk duchowych - medytacji, pracy z energią, aurą, czakrami, itp.

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 19 paź 2011, 22:36

easy russian napisał(a):.....
a jak na przykład nazwać działanie białych krwinek wewnątrz naszego organizmu ?


sprzątaniem śmieci
Ewa BW Kobieta
 
Posty: 95
Dołączył(a): 04 wrz 2006, 00:56

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 19 paź 2011, 22:57

M. Wasilewski napisał(a):Ja walczę ze złem, a nie z jego ofiarami”. Popiełuszko
Można powiedzieć, że zło atakuje człowieka w dwojaki sposób. Tworzy czynne i bierne swoje ofiary. Czynne ofiary zadają cierpienie, a bierne – cierpią. Zrozumienie tego jest trudne.


Co w tym trudnego mamy kata i ofiarę.

M. Wasilewski napisał(a): Aby pomniejszyć cierpienie krzywdzonych należy szczególną uwagą otoczyć czynne ofiary zła. Zajmuje się tym współczesna gałąź psychologii: ponerologia.


otaczanie ofiar zła stałą opieką to utwierdzanie je w przekonaniu że są ofiarami. Bycie ofiarą implikuje istnienie kata. Bycie ofiarą implikuje, że kat się na pewno zjawi. Jak klucz i zamek.
Ewa BW Kobieta
 
Posty: 95
Dołączył(a): 04 wrz 2006, 00:56

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 19 paź 2011, 23:07

Ewa BW napisał(a):
M. Wasilewski napisał(a):Ja walczę ze złem, a nie z jego ofiarami”. Popiełuszko
Można powiedzieć, że zło atakuje człowieka w dwojaki sposób. Tworzy czynne i bierne swoje ofiary. Czynne ofiary zadają cierpienie, a bierne – cierpią. Zrozumienie tego jest trudne.


Co w tym trudnego mamy kata i ofiarę.

M. Wasilewski napisał(a): Aby pomniejszyć cierpienie krzywdzonych należy szczególną uwagą otoczyć czynne ofiary zła. Zajmuje się tym współczesna gałąź psychologii: ponerologia.


otaczanie ofiar zła stałą opieką to utwierdzanie je w przekonaniu że są ofiarami. Bycie ofiarą implikuje istnienie kata. Bycie ofiarą implikuje, że kat się na pewno zjawi. Jak klucz i zamek.


bycie ofiarą implikuje istnienie kata - szczególnie gdy ktoś był już raz ofiarą - u wielu ofiar nie działa mechanizm widzenia,że przyszedł następny kat, one uważają, że robią coś by tak nie było ale nie rozpoznają kata bo w sobie mają wątpliwość jak go rozpoznać skoro za pierwszym razem się nie udało

nie wspominając już o krzywdzonych przez wiele lat, którzy uzalezniają się nie ok kata a od tego co kat im robił i wchodzą w to samo z innym katem albo wytwarzają w życiu inne zachowania , którymi też się katują bo inaczej tego nazwać nie potrafię.
Ziarenko Kobieta
 
Posty: 443
Dołączył(a): 08 sie 2011, 01:11
Droga życia: 5

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 19 paź 2011, 23:24

Ewa BW napisał(a):
M. Wasilewski napisał(a):Ja walczę ze złem, a nie z jego ofiarami”. Popiełuszko
Można powiedzieć, że zło atakuje człowieka w dwojaki sposób. Tworzy czynne i bierne swoje ofiary. Czynne ofiary zadają cierpienie, a bierne – cierpią. Zrozumienie tego jest trudne.


Co w tym trudnego mamy kata i ofiarę.


M. Wasilewski napisał(a): Aby pomniejszyć cierpienie krzywdzonych należy szczególną uwagą otoczyć czynne ofiary zła. Zajmuje się tym współczesna gałąź psychologii: ponerologia.


otaczanie ofiar zła stałą opieką to utwierdzanie je w przekonaniu że są ofiarami. Bycie ofiarą implikuje istnienie kata. Bycie ofiarą implikuje, że kat się na pewno zjawi. Jak klucz i zamek.


Myślę, że Marianowi chodziło o niepersonifikowanie źródła zła.
Natomiast nie rozumie jak opieka nad ofiarami może implikować istnienie kata?
Jeśli dajmy na to ojciec znęca się nad swoim dzieckiem to należy ograniczyć ich kontakty.
Gdzie tu implikacja?
Mamy tylko Siebie.
Avatar użytkownikanuntisunya81
 
Posty: 554
Dołączył(a): 16 lut 2011, 15:27

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 20 paź 2011, 01:19

Robercie, nareszcie poruszyłeś coś co nie jest zwykłym bełkotem i rzuca światło na ideę „bezlitosnej prawdy”. Wreszcie domyślam się o co Wam chodzi i jest do czego się ustosunkować.

Przede wszystkim chciałbym zwrócić uwagę na sprawy, które nie mogą być pominięte. Współczesny człowiek ziemski został ukształtowany w procesie ewolucji i posiada tylko takie „narzędzia poznawcze” jakimi został dotychczas obdarzony. Jedynie z tej perspektywy możemy poznawać świat i poszukiwać prawdy.

Nie możemy poznać Absolutu, gdyż nie mamy do tego odpowiednich „narzędzi”. Nie pojmujemy procesów pozaczasowych i pozaprzestrzennych. Posiadamy natomiast umysł, który rozwija się w toku ewolucji oraz wyobraźnię i wolę twórczą, z której posiadania często nie zdajemy sobie sprawy. Dlatego wszelkie nasze dociekania mogą mieć jedynie charakter hipotetyczny. Ostateczna prawda jest na razie niedostępna. Trudno poważnie traktować kogoś, kto twierdzi że ją zna.

Hipotezą, opartą na badaniach empirycznych, jest Prawo Jedności Przeciwieństw. Dzięki niemu, oraz twórczej wyobraźni ludzkiej, możemy przyjąć taki oto obraz przejawienia bytu:

Przejawienie dokonuje się poprzez „eksplozję” Świadomości Kosmicznej (dalej będę ją nazywał ŚK), która (ŚK) wyłania z siebie byt – pramaterię-energię, o cechach przeciwstawnych do cech ŚK. Daje to początek procesom ewolucyjnym, którymi steruje, właśnie, ŚK.

I tu wyłania się najtrudniejszy problem – jakie są cechy ŚK i jak należy je rozumieć? Intelekt, jako oparty na doświadczeniach zewnętrznych, nie wystarcza do wyjaśnienia tego. Wyobraźnia może działać, dopóki nie popadnie w sprzeczność. Niezbędne jest zwrócenie się do intuicji, dającej bezpośredni, chociaż ograniczony przekaz od ŚK. Cechy te są następujące:

1) Inteligencja Źródła, 2) inwencja twórcza, 3) niezmienność (istnienie poza czasem), 4) bezprzestrzenność (nie zajmowanie przestrzeni), 5) oraz zdolność do wyłaniania z siebie holistycznych Monad (Istot, Jaźni).

Ta ostatnia cecha jest dla nas najtrudniejsza do zrozumienia. ŚK stanowi bowiem jedność, lecz zawiera w sobie możliwość przejawiania pseudo-mnogości w postaci owych Monad. Dzięki monadyczności ŚK łączy się z energią tworząc w ten sposób materialne formy. A więc świat materialny ma naturę duchową.

Wszystkie Monady są jednakowe i każda z nich posiada w sobie obraz całej ŚK. Zjednoczone z energią mają zdolność łączenia się ze sobą, władając przez to coraz większą energią. Dążą do zjednoczenia z Pierwotnym Źródłem. Stanowią „siłę napędową” procesów ewolucyjnych, gdyż jednocząc się rozwijają formy materialne.

Na kolejnych etapach rozwoju materii zjednoczone Monady władają coraz większą mocą twórczą. Można wyróżnić następujące główne etapy procesu ewolucyjnego:

1. Materia nieożywiona.
2. Świat roślinny.
3. Świat zwierzęcy.
4. Człowiek ziemski.
5. Człowiek przebudzony.
6. Człowiek wyzwolony.
7. Człowiek Uniwersalny (Bóg Osobowy).
8. Duch (Absolut).

Na etapie materii nieożywionej tworzące ją Monady nie mogą odłączyć się, ani utracić identyfikacji z materią. Zawierają jednak w sobie ogromne inforamcje o swojej budowie. Człowiek może korzystać z tego i tworzyć przedmioty o złożonej budowie. Nawet najbardziej skomplikowany komputer, robot czy inny android nie przestaje być martwą materią.

Na etapie świata roślinnego niektóre formy materialne osiągają życie.Tworzące je Monady mają możliwość częściowego odłączenia się od formy materialnej, ale nie mogą utracić poczucia identyfikacji z nią.

Na etapie świata zwierzęcego niektóre formy materialne dodatkowo osiągają zdolność ruchu, i poszerzonego kontaktu ze światem zewnętrznym.

Człowiek ziemski osiąga zdolność do abstrakcyjnego myślenia i tworzenia języka artykułowanego. Daje mu to władzę nad materią nieożywioną. Tworzy cywilizację, a dzięki charyzmie (ukierunkowanej energii) Człowieka Uniwersalnego uzyskuje zdolność do rozwoju duchowego. Zgrupowanie Monad związane z indywidualnym człowiekiem ziemskim nazywamy Jaźnią. Jaźń „odbija się” w najsubtelniejszej materii „ciała przyczynowego” jako ego, które jest oddzielone od Jaźni przez „zasłonę” martwej materii (niewiedzę). Rozwój duchowy człowieka ziemskiego jest możliwy dzięki kontaktowi ego z Jaźnią poprzez intuicję (która, jak dotąd, przejawia się tylko śladowo). Niekiedy może to być nawet kontakt bezpośredni, np. w stanie zmienionej samoświadomości człowieka. Prowadzi to do „przebudzenia”.

Przebudzenie człowieka jest stanem adaptacyjnym po ukończeniu szkoły życia ziemskiego. Zależnie od doświadczeń ziemskich, po opuszczeniu świata fizycznego można przejść do strefy człowieka wyzwolonego lub Człowieka Uniwersalnego.

Człowiek wyzwolony posiada olbrzymią wiedzę i władzę nad wszelkim przejawieniem. To on jest wielkim artystą przyrody. Tworzy w świecie roślinnym i zwierzęcym. Pole jego aktywności jest niemal nieograniczone. Ma jednak władzę także nad człowiekiem ziemskim. Jeśli ulegnie pokusie i nie uśmierzy zachłanności swego ego – może wykorzystywać swą władzę nad człowiekiem ziemskim. I rzeczywiście, taką jego działalność widzimy na każdym kroku. Ma kontrolę nad naszym życiem niemal we wszystkich dziedzinach: religijnej, społecznej, politycznej, itd. Uczestniczy we władzy lucyferycznej. Dba o zachowanie tego stanu. Przecież jest tu prawie bogiem. Ale podstawowe prawa rozwoju zostały ustanowione przez Ducha. Zgodnie z hermetycznym Prawem Rytmu nadchodzą wydarzenia, które zmienią stan istniejący. Aby utrzymać ten stan – czyni różne zabiegi. Jednym z takich zabiegów jest odebranie człowiekowi jego tożsamości przez pozbawianie go ego (a najlepiej, nawet zdolności myślenia) jako jedynej naszej drogi do strefy Człowieka Uniwersalnego.

Jednocząca moc Ducha przejawia się przez Człowieka Uniwersalnego (który także jest Istotą Osobową) jako miłość właśnie. Jest to moc nadrzędna, „zaklęta” w komplementarności związku między ŚK i pramaterią-energią.
Ostatnio edytowano 20 paź 2011, 14:59 przez M. Wasilewski, łącznie edytowano 1 raz
Marian Wasilewski
Avatar użytkownikaM. Wasilewski Mężczyzna
Meandry życia
 
Imię: Marian
Posty: 68
Dołączył(a): 01 sty 2007, 20:17
Lokalizacja: USA
Droga życia: 7
Zodiak: baran

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 20 paź 2011, 04:12

Mój poprzedni post jest skondensowany i może być trudny w odbiorze. Dlatego, aby skrócić ewentualną krytykę, proponuję coś łatwiej strawnego. Zamieszczam tu niektóre wypowiedzi z Portalu PARANORMALNE.PL , Forum: Nauka, Technika i Odkrycia. Temat: Świadomość, związek świadomości z materią. Niestety, te wypowiedzi są dość długie i mogą przez to zniechęcić. Niemniej jednak - spróbujcie poczytać.

Autor Tematu: Marian Wasilewski (Marian).

• Marian

• Grupa: Użytkownik
• Wiek 81 lat
• Postów 140
• Rejestracja 04.06.09
• Płeć: Mężczyzna
• Reputacja dobra
• Napisano 11.03.2010 – 12:19

Kochani! Czuję się młodo, ale gdy spojrzę na kalendarz to ho, ho! Dlatego liczę na wyrozumiałość wobec familiarnego powitania. Dziś chciałbym trochę powspominać.

Gdy po opuszczeniu politechniki zdawałem, a właściwie oblałem egzamin z topologii u znanego wówczas matematyka prof. Władysława Ślebodzińskiego, usłyszałem taki komentarz: Nie żądam od pana rozwiązywania równań. Technicy robią to rutynowo, lepiej ode mnie. Ale nie mogę tolerować niechlujnego myślenia.

Długo nie mogłem pojąć na czym polegało moje niechlujne myślenie. Na tym egzaminie, podczas omawiania granicy nieskończonego ciągu liczbowego, miałem przeprowadzić dowód na nieprzeliczalność punktów na prostej. Tu może trochę zanudzę. Trzeba było udowodnić, że nie da się przyporządkować kolejnej liczby naturalnej (1, 2, 3 ...) każdemu punktowi na linii prostej. Chodzi o to, że przy dowolnie obranej jednostce miary, między dwoma różnymi punktami na prostej pozostają niepoliczone jeszcze inne punkty. Aby je policzyć nie wystarcza użycie innych liczb rzeczywistych, np. ułamków. Zostają jeszcze „dziury” odpowiadające liczbom nieskończonym, takim jak pierwiastki z liczb pierwszych, np. pierwiastek drugiego stopnia z liczby 2, przez który można pomnożyć każdą liczbę naturalną, otrzymując znów nieskończony ciąg liczb. Dodajmy, że pierwiastki mogą być różnego stopnia. Aby tę mnogość sformalizować wprowadza się pojęcie liczb kardynalnych, których jest także nieskończenie wiele. Głowa pęka.

A wszystko to dotyczy przestrzeni jednowymiarowej, jaką stanowi także linia zakrzywiona lub skręcona (w przypadku linii skręconej przesuwany po niej prostopadły wektor obraca się wokół linii). Do opisu przestrzeni dwuwymiarowej wykorzystuje się liczby urojone, a w ogóle – wymiarowość przestrzeni bywa jeszcze większa. Żyjemy przecież w przestrzeni trójwymiarowej. W matematyce istnieje pojęcie tzw. n-wymiarowej kostki Hilberta, gdzie n oznacza dowolną liczbę naturalną.
Tak więc, w badaniu przestrzeni wyobraźnia ludzka nie nadąża za myślą. Przyznaję, że nie potrafię wyobrazić sobie odległości 10 cm do potęgi -13 (nie mówiąc już o 10 cm do potęgi -30). Pamiętajmy przy tym, że zarówno owe „10” jak i „cm” są wielkościami subiektywnymi, ustalonymi przez człowieka.

Nic więc dziwnego że penetrując mikroświat, po odkryciu cząstek elementarnych, fizycy stworzyli pojęcie plazmy, w której dzieją się dziwne rzeczy. Cząstki elementarne zachowują się czasem tak, jakby były sterowane przez świadomy umysł. Mieszkając we Wrocławiu byłem kilkakrotnie zapraszany do Zakładu Fizyki Teoretycznej, gdzie prywatnie demonstrowano różne doświadczenia. Na przykład pokazano na ekranie rzeczywisty obraz przepływu wiązki elektronów. Nie wiem jakie to były urządzenia techniczne, ale podczas koncentracji będących na sali kilkudziesięciu osób – wiązka ta odchylała się, na lewo lub na prawo, według ich woli.

Tu zbliżamy się do związku świadomości z materią, a może także do określenia czym jest świadomość. Postaram się wrócić do tego w następnym poście.
Na razie serdecznie pozdrawiam.

• Craven

• Grupa: Użytkownik
• Wiek ?
• Postów 158
• Rejestracja 26.12.07
• Płeć: Mężczyzna
• Reputacja zadawalająca
• Napisano 11.03.2010 – 14:30

Trafne i ciekawe przemyślenia, zwłaszcza fragment w którym wspominasz o eksperymencie, co przypomina mi niejako pewien eksperyment z uranem i z ekranami wychwytującymi elektrony ... może napiszę o tym jak zdobędę dokładniejsze informacje. Co tu dodać, czekam(y) na kolejne posty.

• 4rt

• Grupa Użytkownik
• Wiek ?
• Postów 54
• Rejestracja 11.03.09
• Płeć: Mężczyzna
• Reputacja neutralna
• Napisano 11.03.2010 – 16:11

Słyszałem o podobnym eksperymencie. Tylko, że w nim wykorzystano generatory liczb losowych, przy czym ograniczono się do cyfr 1 i 0. Przy „normalnym” tzn. pozbawionym zewnętrznej intencji losowaniu, wynik był mniej więcej jednakowy. I tutaj również wykorzystano grupę ludzi. Gdy poproszono, aby skupili się na jednej, podanej im cyfrze – wynik był znaczaco różny.

• Marian
• Napisano 12.03.2010 – 16:47

A więc jestem. Otóż dziś chyba można powiedzieć, że „sposobem” przejawienia się Absolutu (Ducha) jest Monada. Chodzi mi głównie o holistyczną naturę rzeczywistości. Chcę podkreślić, że nie jest to współczesna nowalijka. Trochę współczesny jest tylko przymiotnik: „holistyczna”. Dawniej mówiono, właśnie, o monadyczności. W Wielkiej Encyklopedii PWN znajduje się taki oto opis przy haśle „Monada”: [gr. Monas „jedność, jednostka”] w filozofii staroż. (m.in. w pitagoreizmie, u Platona, Demokryta, Epikura), średniow. (gł. u XII-wiecznych platoników) i nowoż. (m.in. u G. Bruna) indywidualna, prosta substancja, elementarny składnik rzeczywistości; w filozofii nowoż. termin ten rozpowszechnił się dzięki koncepcji G.W. Leibniza, w ujęciu którego monady stanowią substancje niematerialne, niepodzielne ... itd. Natomiast w Słowniku Języka Polskiego czytamy: Indywidualna, prosta substancja, elementarny składnik rzeczywistości; wg teorii Leibniza: substancja niematerialna, niepodzielna, obdarzona ruchem i możliwościami poznawczymi. Przepraszam za tę litanię.

Wspomnę też o pracach G.I. Szypowa. Myślę, że chodzi nie tyle o ich odkrywczość co o wywodzenie się ze współczesnago paradygmatu fizyki teoretycznej. One naruszają ten materialistyczny paradygmat. Chyba można powiedzieć, że Absolut, jako przyczyna twórcza, nie stwarza lecz sam sie przejawia jako Wszechświat. Przyjmuje przy tym monadyczny stan Świadomości Kosmicznej.

Zgodnie ze starożytną wiedzą wedyjską przejawienie Absolutu polega na Jego zapaści w materię, w „sen” lub „drzemkę” stanowiącą łuk zstępujacy Ducha w materię, ilustrowany na kole Samsary. Jest to emanacja komplementarnej dwójni: Świadomości Kosmicznej i pramaterii-energii. Opisałem to w pracy „Moja droga ku Jaźni”, dlatego nie chcę się powtarzać. Tu chciałbym tylko podkreślić monadyczną koncepcję Świadomości Kosmicznej. Ma ona cechę nieprzeliczalnej pseudo-mnogości, choć w istocie stanowi Jedność. Intelekt nie może tego objąć. Wszystkie Monady są jednakowe i „związane” ze sobą w Jedność. Monady łączą się z pramaterią-energią tworząc liczne formy materialne, obdarzone samoświadomością. Tak powstaje materia nieożywiona, główne „łoże odpoczynku” dla Absolutu. (Można by zaryzykować przypuszczenie, że Świadomość Kosmiczna jest czymś w rodzaju podświadomości Absolutu, która dba o Jego organizm w czasie snu). Rozwojem materii (ewolucją) steruje Świadomość Kosmiczna poprzez Monady, które prowadzą do „zjednoczenia” samoświadomości form materialnych. Jest to proces zachodzący na łuku wstępującym Samsary. Takie „zjednoczenia” prowadzą do „wzmocnienia” samoświadomości niektórych form materialnych, do zmniejszenia ich spójności z formą i nadają im cechy materii ożywionej. W dalszym toku ewolucji zjednoczone ze sobą samoświadomości uzyskują zdolność do autorefleksji.

Przejawia się to jako „narodziny” człowieka z ukształtowanym ciałem subtelnym, w którym (jak w lustrze) „odbija się” Monada Świadomości Kosmicznej w postaci ego. Właśnie taka jest „kondycja” współczesnego człowieka, którego ego zmierza do zjednoczenia z Monadą Świadomości Kosmicznej, przejawiającej się jako Jaźń człowieka. Właśnie w Świadomości Kosmicznej egzystuje ów Człowiek Uniwersalny, o którym Tagore mówił Einsteinowi.
W następnym poście chciałbym coś powiedzieć o procesie zjednoczenia ego z Jaźnią.

• Przemo

• Grupa: Super Moderator
• Wiek ?
• Postów 3572
• Rejestracja 22.01.06
• Płeć: Mężczyzna
• Reputacja bardzo dobra
• Napisano 12.03.2010 – 15:31

Cytat:
„W Wiekiej Encyklopedii PWN znajduje się taki oto opis przy haśle ‘Monada’: [gr. Monas ‘jedność, jednostka’], w filozofii staroż. (m.in. w pitagoreizmie, u Platona, Demokryta, Epikura), średniow. (gł. u XII-wiecznych platoników) i nowoż. (m.in. u G. Bruna) indywidualna, prosta substancja, elementarny składnik rzeczywistości; w filozofii nowoż. termin ten rozpowszechnił się dzięki koncepcji G.W. Leibniza w ujęciu którego monady stanowią substancje niematerialne, niepodzielne ... itd. Natomiast w Słowniku Języka Polskiego czytamy: Indywidualna, prosta substancja, elementarny składnik rzeczywistości; wg teorii Leibniza: substancja niematerialna, niepodzielna, obdarzona ruchem i możliwościami poznawczymi.”

Fakt. Pamiętam, że ...dzieścia lat temu usiłowałem przebrnąć przez prace filozoficzne traktujące o monadach. Jednak było to dla mnie dość mało zrozumiałe. Tak, jak dzisiaj wyjaśnia to mechanika kwantowa nie było to nigdy podane. Jednak przypominając sobie swoją niechęć do monad rozumiem użytkowników piszacych, że nie mają zamiaru interesować się mechaniką kwantową.


• Marian
• Napisano 13.03.2010 – 08:18

Przemo, to chyba trochę nie tak. Jeśli o mnie chodzi to interesuję się mechaniką kwantową, choć nie jestem fizykiem. Śledzę także Twoje posty oraz odnośniki do których odsyłasz. Staram się jednak nawiązywać do dorobku człowieka dawnych czasów, gdy rozwój techniki nie pozwalał na prowadzenie badań indukcyjnych na współczesną skalę i opierano się głównie na intuicji. Dziś intuicja bywa zaniedbywana jako „nienaukowa”. Dlatego dostrzegam związek między intelektualnie niezbyt precyzyjnym pojęciem monady a współczesną holistyką. Uważam, że sięganie do pokładów intuicji jest nieuniknione w rozwoju duchowym.

Nie wiem, może czegoś nie rozumiem.


• Przemo
• Napisano 13.03.2010 – 14:47

Hmm, nie potrafiłem sobie wyobrazić czym miałyby być monady, energią? Materią? Do tego świadomą? Myślę, że przekraczało to moje możliwości pojmowania. Lub byłem na to zbyt młody. Również nie jestem fizykiem. Ale nie wiedzieć czemu potrafię sobie wyobrazić porcję energii, czy też foton, w zależności od punktu widzenia obserwatora.

Jeśli chodzi o intuicję jestem głęboko przekonany, że pod jej wpływem powstało wiele wspaniałych wynalazków, czy dzieł. Mówiąc wprost dla mnie intuicja jest rodzajem nieświadomego czanelingu. Podłączenia pod jakiś informacyjny kanał. Zresztą wielu wielkich twórców, kompozytorów, czy pisarzy przyznawało się otwarcie do tego, że gotowe rozwiązanie np. im się przyśniło. Lub jak w przypadku Wiktora Hugo i ponadczasowych Nędzników, że treść powieści została mu podyktowana przez „znajome duchy”.

Również wielki Albert był zdania, że kluczową rolę w odkryciach odgrywa intuicja. Więc, że tak powiem, jesteś w doskonałym towarzystwie, pisząc o intuicji i jej znaczeniu.


• Marian
• Napisano 18.03.2010 – 00:09

Witam!

Burza zerwała nam połączenia i przez kilka dni byliśmy bez prądu, internetu i TV, a telefonować mogłem jedynie z komórki. Dlatego odzywam się dopiero teraz. Przemku, widzę że się rozumiemy, cieszę się z tego. Zastanawiałem się czy w odpowiednim miejscu zamieściłem ten temat, bo dotyczy on raczej rozwoju duchowego. Ale jednak piszę, bo już wcześniej tu zapowiadałem się.

Ostatnio wspomniałem o procesie połączenia ego z Jaźnią. Sprawę tę widzę w szerszym kontekście. Ziemia nie jest planetą martwą. Prócz materii fizycznej posiada bogatą florę i faunę. Jest związana z materią subtelną, wraz z którą tworzy swoistą geosferę. Ta geosfera stanowi łono z którego ma się narodzić Uniwersalny Człowiek. Człowiek współczesny jest Jego płodem, jeszcze nie narodzonym. Obciąża go bowiem atawistyczna dwójnia z której wywodzi się łańcuch pokarmowy w przyrodzie. A jednak chyba tylko człowiek posiada ego, które jest refleksem Jaźni w jego subtelnym ciele mentalnym. To właśnie ów Uniwersalny Człowiek umożliwia zjednoczenie z Nim.

Opuszczenie geosfery nie jest łatwe. Hierarchia Kosmiczna, która jest niezbędnym kreatorem wierzeń religijnych dba o to, aby przy porodzie Uniwersalnego Człowieka nie nastąpiło „poronienie”. Hierarchija daje szansę niektórym jednostkom, które mają jednak ograniczoną możliwość działania. Są zwykle twórcami wyznań religijnych lub zabijani (Jezusa spotkało jedno i drugie).

W ezoteryce znane są przypadki opuszczenia geosfery przez nieliczne grupy (patrz relacje Monroe i Castanedy), ale masowa erupcja (właściwy poród) następuje periodycznie, jak zwykle w przyrodzie.

Zastanawia ciekawy fakt, że poprzedzające nas cywilizacje nie pozostawiły po sobie jednoznacznych śladów materialnych, prócz budowli ziemnych i kamiennych. Wygląda na to, że masowy „poród” (erupcja) Uniwersalnego Człowieka następuje co kilkanaście tysięcy lat, na co wskazuje zasięg opisów historycznych. Mówią też o tym tak znakomici ezoterycy jak D. Melchizedek lub C.W. Leadbeater czy C.Jinarajadasa.

Tak więc nie lekceważyłbym kalendarza Majów, choć nie znaczy to, że coś istotnego miałoby się wydarzyć dokładnie we wskazanym czasie. Na podstawie różnych relacji o UFO wiadomo, że ostatnio zainteresowanie naszą planetą jest szczególnie wielkie. Może więc tym razem nie chodzi o rutynowy „poród” lecz o generalne odrodzenie na naszej planecie, obejmujące prawie wszystkich ludzi.

Nie wiem czy udało mi się dość jasno przedstawić tę myśl. Zrobiłem tak jak potrafię.


• Przemo
• Napisano 18.03.2010 – 06:58

W jednym krótkim poście poruszyłeś dość wiele zagadnień, do których można by się odnieść. Ponieważ jednak poruszamy się w temacie świadomości, niech świadomość będzie myślą przewodnią w kwestiach, które poruszasz.

Zemia, wraz z całą geosferą, o której piszesz, istotnie jest naszą matką na planie fizycznym. Jesteśmy zbudowani z materiału od niej pochodzącego, ukształtowani przez jej energie i wpływy sił geomagnetycznych. Czy jednak możemy mówić o tym, że Ziemia jest również matką naszej świadomości? W klasycznym naukowym ujęciu to materialny człowiek wykształca coś tak niematerialnego, jak świadomość. Jednak w ujęciu wierzeń i tradycji religijnych człowiek jest tylko naczyniem dla świadomości, (Ducha). Osobiście myślę, że powiązania świadomości z materią są dużo bardziej zawiłe. Z jakiejś iskry, ziarna, czy wzorca wyrasta i kształtuje się świadomość. Oczywiście w oparciu o biologiczny instrument naszego ciała. A może to my w miarę swojego wzrostu „wpuszczamy” do siebie coraz więcej świadomości? Tak czy inaczej uważam, że to właśnie rozwój świadomości jest czynnikiem kształtującym człowieka nowej Ziemi.

Cytat: „Opuszczenie geosfery nie jest łatwe.”

Tak. Wymaga pewnej wewnętrznej energii, niezbędnej do pokonania bariery. Coś jak prędkość kosmiczna, której osiągnięcie niezbędne jest dla pokonania grawitacji Ziemi, czy innego ciała niebieskiego.

Możemy zastanowić się czym jest owa energia. Czy to rozwój świadomości determinuje poziom wewnętrznej energii, czy może składowa świadomości zwana miłością? Różne prądy ezoteryczne są różnego zdania. Jednak na moment chciałem się pochylić nad czym innym. Nad koniecznością, czy też duchową pracą, której celem ma być opuszczenie, czy też wyrwanie się z planetarnych wpływów energii, (prace Castanedy). Nie wydaje mi się bowiem, że to przypadek sprawił, iż jesteśmy w tym miejscu i czasie. A skoro nie jesteśmy tu przez przypadek, to indywidualną pracą każdego z nas powinno być dociekanie w jakim celu tu jesteśmy. A kiedy już w większym, czy mniejszym stopniu uświadomimy sobie cel naszego istnienia, to nie pozostaje nam nic innego, jak jego wypełnienie. Myślę, że wtedy w sposób naturalny nagromadzimy w sobie wystarczająco dużo energii, by osiągnąć wymaganą prędkość kosmiczną. W robieniu z życia treningu, jak proponuje to Castaneda, jest coś egoistycznego, coś co odpycha mnie od jego prac. Czytając je wielokrotnie zastanawiałem się czy to jeszcze ścieżkaSTO, czy może już STS.

Czasy, w których jak się wydaje przyszło nam żyć obecnie, zapowiadane były na przestrzeni dziejów przez wiele wybitnych świadomości. Tak się składa, że te wybitne świadomości były również krzewicielam nowej filozofii rozwoju świadomości, a mianowicie samokreacji. Jezus nauczał, że Bóg jest w nas. I nie potrzebujemy niczego więcej do samorozwoju (w domyśle – Hierarchii). W opowieściach Hierarchii nie mógł skończyć inaczej jak na krzyżu. Do tego, jak na ironię, stał się krwawym symbolem – ostrzeżeniem Hierarchii.

Wracając do rozwoju świadomości, wydaje się, że obecnie mamy dwa podstawowe modele. Odchodzący model zbawicielski, nauczyciel – uczeń i model samokreacji. Nie czas i miejsce by opisywać zalety i wady tych modeli. W kontekście zmian, które między innymi opisywali Majowie, model nauczycielsko- zbawicielski jest nieprzydatny. Bowiem żaden ziemski nauczyciel nie wie co nas czeka, ani tym bardziej jak zachować się w zaistniałej nowej sytuacji. Zatem niejako jesteśmy skazani na model rozwoju samorealizacji. Zresztą w mojej ocenie tylko ten model umożliwia kwantowy skok w rozwoju świadomości.
He, he, teraz ja pogmatwałem.

• Marian
• Napisano 18.03.2010 – 14:26

Przemo, moją krótką wypowiedź w ostatnim poście starałem się oprzeć na szerszym kontekście. Dlatego poruszyłem kilka tematów. Nie chciałem jednak ich rozwijać, aby się nie powtarzać. Zrobiłem to w książce o której poprzednio wspomniałem. Podziwiam Twoją wiedzę i dojrzałość wypowiedzi, z którymi zresztą się zgadzam.

Pozostając jednak w temacie „Świadomość”, poza który nie chciałbyś teraz wykraczać, brak mi Twojej wypowiedzi o jej istocie. Można by przyjąć, że istota świadomości nie może być przedmiotem badań naukowych w obecnym ich rozumieniu, że jest to domena filozofii. Ale także filozofia podlega pewnym rygorom myślowym.

Nawiązując jednak do teorii Szypowa jedynym możliwym wyjaśnieniem przejścia absolutnego „Nic” do próżni fizycznej jest istnienie czegoś w rodzaju Świadomości Kosmicznej. Według wiedzy wedyjskiej jest ona jakby wiatrem, który powoduje pomarszczenie gładkiej powierzchni materialnego jeziora. Jej źródłem jest niepoznawalny Duch z czym się wewnętrznie zgadzam.

W moim przekonaniu mówienie o pierwotności świadomości czy materii, w świetle względności pojęcia czasu, nie ma sensu. Heideggerowskie bycie i byt istnieją zawsze. Nasuwa się żartobliwe powiedzenie Francuzów, gdy mówią o różnicy między mężczyzną i kobietą: la petite difference.


• Przemo
• Napisano 18.03.2010 – 15:48

Cytat: „Podziwiam Twoją wiedzę i dojrzłość wypowiedzi, z którymi zresztą się zgadzam.”

Dziękuję, jednak to Twoja zasługa. Ja tylko staram się nie zaniżać poziomu rozmowy. Zresztą jak widać ma to swoje niewątpliwe zalety. Trzymając poziom rozmowy unikamy spamu w temacie. Przy okazji chciałem się podzielić spostrzeżeniem tego dotyczącym.

Nasze Forum jest pewnym odbiciem przekroju społeczeństwa. Może trochę krzywym, bo w końcu trafiają tu ludzie o zainteresowaniach nazywanych paranormalnymi, a stosunkowo niewielka część społeczeństwa ma inklinacje w tym kierunku. Wydawać by się mogło, że więcej użytkowników tego typu forum będzie zainteresowanych tak podstawowymi, ba nawet kluczowymi do zrozumienia siebie rzeczami, jak natura świadomości czy rzeczywistości. A co mamy? Wolą uganiać się za iluzją rzeczywistości, której wąski wycinek budują nasze wewnętrzne procesory w oparciu o bardzo niedoskonałe sensory. A przecież mamy już niepodważalną wiedzę, że coś, co postrzegamy jako twardą materialną rzeczywistość, w istocie jest prawie pustym wewnątrz skupiskiem wibrujących elektronów z dala od swoich jąder.

Cytat: „Pozostając jednak w temacie ‘Świadomość’, poza który nie chciałbyś teraz wykraczać, brak mi Twojej wypowiedzi o jej istocie. ”

Myślę, że jest to temat na tyle ważny i obszerny, że zasługuje na oddzielne potraktowanie. Wydaje mi się również, że rozpatrywanie natury świadomości w oderwaniu od natury rzeczywistości jet pozbawione sensu. Podobnie jak rozpatrywanie czasu, czy ruchu bez punktu odniesienia. Po głębszych dociekaniach może się okazać, że to różne nazwy, czy też różne punkty widzenia tego samego zjawiska.

Kiedy napełnię szklankę wodą nabraną z oceanu, to co właściwie mam? Kawałek oceanu uwięziony w formie walca? Czy szklankę wody, która przestała być oceanem? Tak czy inaczej woda w szklance kiedyś znowu połączy się z oceanem z którego została wydzielona i ograniczona do konkretnej formy. Głębokie doświadczenia medytacyjne zwane iluminacją zdają się to potwierdzać. Kropla świadomości łącząca się z oceanem wszystkiego, której tylko przez chwilę wydawało się, że jest od wszystkiego oddzielona.

Myślę, że nasze zrozumienie ma mocne ograniczenia natury lingwistycznej. Musimy nadawać etykiety ze słów, wkładać do szufladek. Coraz częściej myślimy słowami, zamiast obrazami i uczuciami.


• Asieńka
• Wiedźma

• Grupa: Moderator
• Wiek ?
• Postów 978
• Rejestracja 27.02.07
• Płeć: Kobieta
• Reputacja dobra
• Napisano 19.03.2010 – 10:28

Marianie usiłuję coś zrozumieć z tej rozmowy i jedyne co mi się nasuwa to myśl, że intuicja nie jest niczym innym jak zmysłem odczytującym, a raczej odbierającym świadomość. Zmysł który nie jest namacalny, nie potrafimy zlokalizować jego źródła w naszym ciele, a wszyscy w mniejszym lub większym stopniu go odczuwamy. Świadomość natomiast odbieram jak wielki umysł, który jest wszystkim.


• Marian
• Napisano 19.03.2010 – 15:35

Asieńko, Wiedźmo droga, odezwałaś się! Prawie przed rokiem pomogłaś mi zamieścić na tym Forum książkę „Moja droga ku Jaźni”. Przed chwilą tam zajrzałem (Biblioteka, Parapsychologia) ale, niestety, nie mogłem otworzyć. Jest jednak dostępna na mojej stronie internetowej (http:/www.marian-wasilewski.pl). Rozdział ósmy ma tytuł „Świadomość i jej związek z formą”. Być może zaglądałaś do tego rozdziału.

Moim zdaniem bardzo trafnie zauważyłaś, że intuicja jest jednym ze zmysłów. Jego organ fizyczny jest jeszcze w zalążku, może to być mózgowa szyszynka. Podobnie, jeszcze nie posiada swojej „fizycznej reprezentacji” także inny zmysł, odbierający uczucia. Jego zalążkiem jest serce, a właściwie rolę tę pełni czakram „anahata”. Stwórcy Skrzydeł bardzo ładnie pomagają rozwijać ten czakram.

Co do intuicji to myślę, że „zmysł” ten umożliwia połączenie z pewną „kosmiczną biblioteką”, nazywaną w ezoteryce: Kronika Akaszy (ale nie tylko). Chyba rzeczywiście jest to jakiś przekaz dokonywany przez Jaźń (Świadomość Kosmiczną). Kanał tego przekazu może być otwarty np. wtedy, gdy podczas medytacji zanikną blokujące go chaotyczne myśli i różne zewnętrzne sugestie.

Natomiast Świadomość Kosmiczna (wraz z pramaterą-energią) jest przejawieniem niepoznawalnego Ducha (Absolutu). Świadomość ta jest substancją, której nie może pojąć intelekt. W swojej istocie jest Jednością, ale przejawia się jako pseudo-mnogość, zawierająca wszystkie cechy Jedności i w tej postaci łączy się z pramaterią-energią, tworząc formy materialne. Jest to związek komplementarny. Identyfikując się z tymi formami „odbija się” w nich jako ograniczona przez materię samoświadomość. Nie zatraca jednak swej jednościowej natury i dąży do zjednoczenia. Powoduje ewolucję form materialnych.

W procesie tej ewolucji zachodzi połączenie ze sobą niektórych obiektów materialnych oraz zjednoczenie (zagęszczenie) samoświadomości tych obiektów. Przy tym pomniejsza się „spójność” tak zjednoczonej samoświadomości – z materią. W ten sposób tworzy się materia organiczna i życie. Są to sprawy trudne do zrozumienia i wyobraźni. Uważam, że mogą być w pełni pojęte np. w stanie medytacyjnym, gdy ludzkie ego (samoświadomość) łączy się z Jaźnią jako ze Świadomością Kosmiczną.

Wiem, żę w tak wielkim skrócie wydaje się to dość mętne. Na razie serdecznie pozdrawiam.


• Radosław

• Grupa: Użytkownik +
• Wiek ?
• Postów 1176
• Rejestracja 22.01.66
• Płeć: Mężczyzna
• Reputacja znakomita
• Napisano 17.03.2010 – 08:29

Panie Marianie! Dziekuję za możliwość przeczytania „Mojej drogi ku Jaźni” – lektura sprawiła mi niesłychaną radość i przyjemność, polecam ją z całego serca jako przykład opisania swojej historii w możliwie jak najbardziej nieinwazyjny i piękny sposób – przekazując przy okazji całą masę informacji z dziedzin poruszanych na tym zacnym Forum.

Poznałem pana odpowiedź na zadane przeze mnie pytanie w kwestii świętej geometrii oraz zapoznałem się z pańskimi poglądami na wyjątkowość czasów w których żyjemy i zbliżający się proces transformacji naszej rzeczywistości.

Takie momenty w życiu są wyjątkowe i mają (dla mnie) dużą wartość – oto człowiek spotyka drugiego człowieka i pomimo różnic wieku i doświadczenia życiowego czuje się jakby spotkał klona swojej świadomości, zamkniętego w innym ciele. Aż grzech w tym momencie nie przypomnieć przywitania Majów „jestem innym tobą”.

Wygłaszając publicznie swoje poglądy bierzemy odpowiedzialność za kształtowanie postaw i poglądów odbiorców informacji (a w efekcie końcowym za kształt obecnej rzeczywistości) – dzięki spotykaniu w życiu klonów swej świadomości dostajemy potwierdzenia od wszechświata o zapaleniu następnego zielonego światła na torze po którym pędzą nasze pociągi zwane życiem.

Pojawiła się wzmianka o geosferze, może pora na noosferę – pole zawierające myśli i doświadczenia ludzi żyjących na tej planecie zarówno w czasach dzisiejszych, jak i przeszłych – pole które jest oczywiście połączone także z naszą żyjącą matką Gają.

„W lutym 1971 rokuastronauta Apollo 14, Edgar Mitchell, doświadczył fenomenu, który pozostaje czymś zagadkowym do dziś. Fenomen ten nosi nazwę ‘The Overview Effect’. Człowiek zetknięty z majestatycznością wszechświata doznaje uczucia szczęścia na niewyobrażalną skalę oraz pojawia się u niego świadomość, że ‘wzystko jest jednością’. Patrząc na tę ‘kruchą niebieską planetę’ Mitchell po prostu wiedział, że atomy, które składały się na jego ciało, były bezpośrednio połączone z każdym atomem na Ziemi, jak i z każdym atomem we wszechświecie. Astronauta, zupełnie z nikąd, stał się świadomy tego, że każdy organizm na Ziemi jest w ścisłym związku ze sobą. Odczucia te opanowały jego umysł w ciągu kilku sekund.”
Powyższy fragment spodobał mi się bo przypomina mi czasy gdy patrzyłem na Ziemię z podobnej perspektywy – oczywiście nie siedząc w statku kosmicznym a dryfując w kosmosie jako wolna dusza oddzielona od ciała – i mogę tylko powiedzieć że po takim przeżyciu czlowiek dobrze pamięta stan swej świadomości podczas tych chwil i już zawsze patrzy na świat jak niebieski stworek z filmu „Avatar” (polecam wszystkim, ostatnio zaprowadziłem dzieci żeby zobaczyły trochę przykładów komunikacji z roślinami i polem wokół planety. Sam byłem głęboko poruszony i ucieszony tym co widziałem na ekranie).


• Marian
• Napisano 19.09.2010 – 21:13

Witam, po długim czasie! Dziś chciałbym przedstawić mój pogląd na świadomość w świetle przejawienia Ducha i w ogóle na rozwój duchowy. Przede wszystkim wypada odwołać się do cytowanego już przeze mnie gdzieindziej dzieła O godności człowieka. Dzieło to ogłosił wybitny włoski filozof i działacz społeczny XV w. Giovanni Piko della Mirandola (1463 – 1494). Za swoje poglądy i działalność, w wieku 32 lat, został otruty. Po latach stwierdzono wielką zawartość arsenu w jego szkielecie. A oto istotny fragment tego dzieła:

Nie dałem ci ani określonego miejsca, ani własnego oblicza, ani żadnego daru, który byłby tobie właściwy, o Adamie, ażebyś sam zapragnąwszy swojego oblicza, swojego miejsca i swoich darów, zdobył je i posiadał. Określona granicami natura posłuszna jest prawom przeze mnie ustanowionym. Ale ciebie nie zamyka żadna inna granica jak tylko twój własny sąd, w którego moc cię oddałem, ty sam naturę określasz. Postawiłem cię pośrodku świata, ażebyś lepiej mógł widzieć, co się na nim znajduje. Nie uczyniłem cię ani niebiańskim, ani ziemskim, ani śmiertelnym, ani nieśmiertelnym, abyś ty podług własnej woli i godności, niby dobry malarz albo zręczny rzeźbiarz, sam kształt swój uczynił ...

Chciałbym tu przedstwaić moje poglądy ukształtowane w stanie medytacji. Można przyjąć istnienie jedynej inteligentnej, niepoznawalnej przez intelekt substancji, Absolutu. Możemy nazywać ją Duchem. Duch ustanawia prawa swego przejawienia. Jednym z tych praw jest prawo rytmu. W wiedzy wedyjskiej pierwotne przejawienia prawa rytmu nazwano manwantarą i pralają. Jest ono podobne do snu i jawy. Manwantara jest snem Ducha. Zapadnięcie w ten sen naukowcy nazwali Wielkim Wybuchem. W wybuchu tym przejawiła się Pierwotna Dwójnia: Świadomość Kosmiczna i pramateria-energia. Przejawienie to można nazwać Pierwotnym Źródłem. Elementy Pierwotnej Dwójni są ze sobą komplementarnie związane, tzn. nie mogą isnieć oddzielnie. Mają poza tym wzajemnie przeciwstawne cechy.

Przepraszam za wprowadzenie tych, być może nowych nazw. Warto jednak wyobrazić sobie ich treść i zapamiętać, żeby ułatwić sobie czytanie dalszego tekstu. Świadomość Kosmiczna jest czymś w rodzaju „podświadomości” śpiącego Ducha. Dba o prawidłowe funkcjonowanie Jego ciała w czasie snu a także, być może, pomaga doświadczać siebie. Natomiast pramateria-energia jest budulcem tego ciała. Przejawiają się w niej cechy przestrzeni (fizycznej) i (względnego) czasu.
I tu pojawia się istotny problem dla człowieka ziemskiego. Mianowicie zakres dostępnych nam pojęć jest ograniczony zasięgiem zmysłów w świecie fizycznym. Na doświadczeniu świata fizycznego oparta jest także logika formalna (prawda-fałsz). W tym obszarze, weryfikowalnym przez zmysły, funkcjonuje współczesna nauka.

Aby wyrobić sobie pogląd wykraczający poza ten obszar, aby go poszerzyć, niezbędne jest oparcie się na różnych przekazach i przejawieniach duchowych. Mogą to być np. doświadczenia ludzi natchnionych charyzmą duchową. Są one zwykle niewerbalne i dla przekazu społecznego wymagają przypowieści oraz mitów, które mogą służyć jako podstawa wierzeń religijnych. Uzyskują wtedy rangę dogmatów wiary. Mogą być także przekazami osób jasnowidzących, pochodzić z channelingów lub z własnych przeżyć, czasem w zmienionym stanie świadomości. W takim „poszerzonym” obszarze pojęć zwykle nie funkcjonuje logika formalna. Weźmy, dla przykładu, pojęcie Pierwotnej Dwójni:

Świadomość Kosmiczna, w swojej istocie, posiada cechę jedności. Ale wiążąc się z pramaterią-energią przejawia nieprzeliczalną mnogość jednakowych Monad. Każda Monada zawiera w sobie treści całej Świadomości Kosmicznej, podobnie jak najmniejsza cząstka fotografii holograficznej zawiera w sobie obraz całości. Monada, jednocząc się z pramaterią-energią, „zagęszcza” pewne kwantum energii, tworząc w ten sposób elementarną cząstkę materii, która może posiadać różny stopień subtelności.

Trzeba tu zauważyć następną „nielogiczność” pojęcia Świadomości Kosmicznej. Istnieje Ona poza czasem i nie zajmuje przestrzeni. Posiada też „inteligencję” Pierwotnego Źródła, jako znamię Ducha. Tego człowiek ziemski zwykle nie może sobie wyobrazić, ale powinniśmy pamiętać o tym w dalszych rozważaniach.

Inaczej ma się sprawa z pramaterią-energią. Wszystkie jej cechy są przeciwstawne do cech Świadomości Kosmicznej: brak „inteligencji” Pierwotnego Źródła, posiadanie znamienia czasu i przestrzeni oraz podatność na oddziaływanie na nią Świadomości Kosmicznej. Tak więc każda cząstka materialna jest w istocie tworem duchowym. Monady świadomości nadają jej odpowiednią formę przestrzenną, same jednak nie posiadają formy.

Wtrącone w materię Monady Świadomości Kosmicznej mają tendencję do powrotu do Pierwotnego Źródła. Jest to przyczyną wszelkich procesów ewolucyjnych. Monady jednoczą się ze sobą w coraz większe grupy, władające zwiększoną (wspólną) energią. Zachodzi przy tym zjawisko synergii, polegające na wielokrotnym zwiększeniu mocy twórczej w przypadku działania grupowego. Świadomość takiej zjednoczonej grupy będziemy nazywać samoświadomością grupy. Uzyskanie zdolności do samodzielnego działania twórczego zaczyna się jednak dopiero od grupy związanej z człowiekiem ziemskim. Psychologowie nazywają ją osobowością lub ego.

Tak więc, do dalszych rozważań, będziemy już posługiwać się intelektem człowieka ziemskiego. Liczebność Monad w grupie będziemy nazywać gęstością samoświadomości grupy. Na podsatawie ziemskich obserwacli można uznać, że w świecie fizycznym, w zależności od ilości Monad w grupie, istnieją następujące przedziały „gęstości” Monad:

przedział materii nieożywionej,
przedział świata roślinnego,
przedział świata zwierzęcego,
przedział człowieka ziemskiego.

Przyjmujemy, że przedział materii nieożywionej ma gęstość elementarną (podstawową), natomiast:

świat roślinny ma gęstość samoświadomości (w przedziale) 1,
świat zwierzęcy ma samoswiadomość gęstości 2,
świat człowieka ziemskiego ma samoświadomość gęstości 3.

Przy gęstościach 1, 2 i 3 Monady, jako samoświadomość, mogą częściowo „odspoić się” od swojej formy materialnej, nie przestając jednak z nią identyfikować się. Zdolność do odspojenia samoświadomości od formy jest podstawą życia. Odspojone Monady tworzą zmysły, pozwalające na kontakt z innymi formami w przestrzeni. W procesie ewolucji formy materialne podlegają rozwojowi. W ramach gatunku uzyskują także zdolność do reprodukcji i rozpadu.

Jak powiedziano, odspojone Monady nie przestają identyfikować się ze swoją formą. Rozpad formy „odczuwają” jako utratę siebie. Mają jednak poczucie swej wieczności. Powstaje więc konflikt, który zwykle „przeżywają” jako trwogę.

Życie przypuszczalnie istnieje na wielu planetach, Ziemia jest jedną z nich. Dlatego, w dalszym ciągu, będziemy mówili o Ziemi. Ziemia jest obszarem w którym dokonuje się radosne „przebudzenie” Ducha. Życie jest jednak oparte na łańcuchu pokarmowym. W związku z tym występuje nie tylko naturalny ale i wymuszony rozpad żywych organizmów, form fizycznych. Przejawia się przy tym cierpienie i różne natężenia trwogi (strach, przerażenie, lęk). Powstaje więc zło i dobro. Istnieje ono chyba tylko na Ziemi. Napisałem kiedyś, że Ziemia może się kojarzyć z gigantycznym piecem hutniczym, gdzie paliwem jest cierpienie, w którym z materialnej rudy wytapia się szlachetny kruszec Ducha. Równocześnie jednak, w piecu tym, doświadcza się radości życia.

Można uznać że Ziemia jest żywym organizmem, w którym przejawiają się nie tylko żywe formy fizyczne, ale także formy zbudowane z niewidzialnej przez nas materii subtelnej. Ponadto Ziemia jest otoczona mocno rozbudowaną, nierozłączną z nią subtelną aurą, którą w ezoteryce nazwano: Królestwa Przybrzeżne.

W dalszym ciągu zatrzymamy się nad rozwojem duchowym człowieka. Człowiek ziemski, po odrzuceniu ciała fizycznego, zachowuje jednak swe ciało subtelne, z którym przechodzi do jednego z Królestw Przybrzeżnych. Kontynuuje tam swój rozwój duchowy, nie wyłączając ponownej inkarnacji w ciele fizycznym. Można przypuszczać, że Królestwa Przybrzeżne nie są jedynymi „lokatorami” aury ziemskiej. Zamieszkują tam także inne istoty, o niższym „zagęszczeniu” samoświadomości. Ponadto aura ziemska zawiera olbrzymie ilości ukierunkowanej energii psychicznej w tzw. egregorach, o których obszerniej pisałem w temacie „Struktura przejawienia”. Egregory odgrywają wielką rolę w rozwoju duchowym człowieka.

Można przypuszczać że Ziemia, co kilkanaście tysięcy lat, dokonuje „zbiorowego porodu” przebudzonego człowieka, który zwykle opuszcza jej łono. Przebudzony człowiek przypuszczalnie zamieszkuje potem na jednej z subtelnych planet, które ponoć istnieją także w naszym Układzie Słonecznym.

Chciałbym teraz coś powiedzieć o dalszym losie przebudzonego człowieka. Kolejne etapy rozwoju człowieka, o których mógłbym tylko napomknąć, mogą wyglądać następująco:

człowiek ziemski
człowiek przebudzony
człowiek wyzwolony
Człowiek Uniwersalny (Bóg Osobowy)
Duch (Absolut).

Człowiek przebudzony odrzuca hipnotyczną zasłonę życia ziemskiego i „dorasta” w niefizycznym świecie do poziomu człowieka wyzwolonego lub Człowieka Uniwersalnego. Można by powiedzieć, że próbuje „uciszyć” ego człowieka ziemskiego(nie „ja” lecz Ojciec we mnie) lub rozbudować i umocnić to ego jako człowiek wyzwolony.

Człowiek wyzwolony, zjednoczony w postaci nazywanej w ezoteryce Arymanem, jest rzeczywistym twórcą i administratorem Ziemi. Odrzuca jakąkolwiek władzę nad sobą i dba o to aby prawda duchowa nie przeniknęła do samoświadomości człowieka ziemskiego. Próbuje też zawładnąć człowiekiem przebudzonym.

Człowiekiem wyzwolonym jest także Jahwe oraz Lucyfer, który rozwija umysł człowieka ziemskiego i tym samym, chyba niezamierzenie, przygotowuje go do przebudzenia, ale również nie uznaje on duchowej władzy nad sobą. Obaj z Arymanem są jakby zbuntowanymi ale potrzebnymi „urzędnikami” Człowieka Uniwersalnego, którym jest Chrystus. Chrystus dba o przebudzenie Ducha (Absolutu) i o przejście Go do stanu pralai.

Tak więc można chyba przypuszczać, że ostatecznym celem człowieka ziemskiego jest zjednoczenie z Duchem, czyli dojście do duchowej Jedności. Dlatego można by uznać, że wolność jest zrozumianą koniecznością. Proces ten jednak jest tak odległy od ziemskiego pojmowania czasu, że nie musimy martwić się o znudzenie Absolutu samotnością w pralai. Zresztą tam dzieje się wszystko poza czasem. Na razie pozdrawiam Wszystkich serdecznie.


• Marian
• Napisano 15.10.2010 – 01:16

Chciałbym zachęcić do przeczytania książki KIM JESTEŚ NAPRAWDĘ, którą otrzymałem od Redakcji Nieznanego Świata w związku z dwudziestoleciem tego miesięcznika. Autor sam się przedstawia na rewersie okładki:

Od Autora:
Jestem przedwojennym Warszawiakiem, rocznik 1919. Od października 1947 roku mieszkam w USA. Zawiodły mnie tam losy wojenne, jakże wspólne dla mojego pokolenia. Przez niewolniczą pracę w III Rzeszy , przez obozy koncentracyjne Neuengamme, Buchenwald, Flossenburg, wyzwolony przez armię amerykańską 23 kwietnia 1945 r., po niełatwym wyborze: wolny świat czy znowu ujarzmiona Ojczyzna, znalazłem się na 40 lat w Nowym Jorku.
Od 1958 r. odwiedzałem mój ojczysty kraj m.in. jako działacz sportowy, organizując wyjazdy naszych piłkarzy do USA, Kanady, Meksyku, Kolumbii, itp.
Moje przeżycia wojenne, owo balansowanie na wąziutkiej krawędzi między życiem a śmiercią, zdumiewające sytuacje, świadczące o istnieniu czegoś, co kieruje naszym życiem, wszystko to pchnęło mnie ku poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie: kim jestem i po co żyję

W 1950 r. spotkałem się po raz pierwszy z parapsychologią, rozwijającą się żywiołowo w USA, podczas gdy w Polsce, urzędowa zasłona rzucała mrok na tę dziedzinę. Dziś mogę powiedzieć, że znalazłem dla siebie odpowiedź.

Od 5 lat nie pracuję zawodowo. Wolny czas pozwolił mi na uporządkowanie wyników moich poszukiwań i tak powstała ta książka, którą – jedną z nielicznych na ten temat w Polsce, która nie jest tłumaczeniem – chcę przedstawić polskim czytelnikom, aby podzielić się z nimi tym, co sam znalazłem. Stanley B. Werling

Autor był starszy ode mnie o dekadę i niestety już odszedł. Jego syn powrócił do Polski. Przypuszczam, że przywiózł pewną ilość egzemplarzy tej pracy. Myślę, że warto by wznowić wydanie. Jej treść jest oparta na osobistych przeżyciach i doświadczeniach duchowych Autora. Dlatego uważam, że jest szczególnie cenna i zachęcam do jej przeczytania. Mam nadzieję, że jest jeszcze dostępna w księgarni Nieznanego Świata. Widziałem ją także w sprzedaży internetowej. Dla ilustracji dzieła przytaczam niektóre cytaty, których treść czasem może wydawać się oczywista:

Str. 157. Pod naszą powierzchowną indywidualną tożsamością my wszyscy mamy udział w jednej Boskiej tożsamości. My jesteśmy nie tylko stworzeni przez Boga, ale i z Boga. Czyli gdy podnosisz rękę na bliźniego, podnosisz rękę na Boga. Pamiętamy słowa Chrystusa – dajesz biednemu – to jakbyś dawał Bogu. Pisząc to ciągle myślę o Platonie: „Każdy z nas ma w sobie cząstkę Boga., iskrę wieczności”.

Każdy stara się przechytrzyć drugiego, a gdy mu się to uda, ma wielką satysfakcję. Złudzenie odosobnienia powstaje z warunków materialnej egzystencji. Egzystować na ziemi to znaczy egzystować w odosobnieniu – nie ma innych możliwości. Ale jednak żyjąc jako odrębne istoty uczymy się jedności. Przez systematyczne dziedziczenie skutków decyzji podejmowanej w założeniu, że jesteśmy odseparowani, jesteśmy kierowani ku zrozumieniu tego złudzenia i do odkrycia Boskiej tożsamości, która łączy nas w jedną całość.


Str. 218: Odnoszę wrażenie, że naszą planetą rządzi świetnie zorganizowany rząd z panem Lucyferem na czele. Podlegają mu wszystkie ludzkie organizacje, tzn. rządy najrozmaitszych państw, religie, towarzystwa, korporacje itp. Wszystkim tym organizacjom wydaje się, że są samodzielne. W rzeczywistości jest inaczej. Pan premier z łatwością potrafi wszystkich przechytrzyć. Weźmy dla przykładu religie, te potężne, te nawet najlepiej zorganizowane, reprezentujące setki milionów wiernych. Pan premier nie musiał ich likwidować, wystarczyło, że odpowiednio ukierunkował, tzn. religie istnieją, wierni się modlą, a zło dalej rządzi światem.

Kluczem do tej perfidnej polityki jest materializm. Wszystko jest materią – głosi on że nic poza tym nie istnieje. Kto ośmieli się twierdzić inaczej jest niedokształconym głupcem, mało inteligentnym, zacofanym, kandydatem do domu wariatów. W żadnym wypadku nie można mu powierzyć odpowiedzialnego stanowiska, i w ogóle niebezpiecznie jest go zatrudnić.
Zrozumiałe jest, że w tej sytuacji każdy boi się być zaliczonym do tej kategorii ludzi i nawet gdyby wiedział, że jest inaczej, nie odważyłby się iść pod prąd.

Przeciętny człowiek ma trudności w przedzieraniu się do przodu, a co dopiero gdy jest na indeksie u ludzi decydujących o daniu mu pracy lub stanowiska. W rezultacie większość dochodzi do wniosku, że łatwiej będzie im żyć, gdy pogodzą się z narzuconymi im poglądami. Cena, jaką przychodzi im zapłacić za ten kompromis, wydaje mi się niewspółmiernie wysoka w stosunku do tego co tracą. Biedni, nie zdają sobie sprawy, że z biegiem czasu zatracają elementy życia duchowego, że zapominają o swym boskim pochodzeniu, zapominają też po co żyją i co ich czeka po śmierci.


Str. 221: Spróbujmy wyobrazić sobie, że pozostanie tylko jedna uniwersalna religia głoszona od Boga przez Mesjasza-Chrystusa 2000 lat temu. Będzie to oznaczać koniec nienawiści i wojen religijnych

Jeśli czytelnik zrozumiał istotę reinkarnacji przedstawioną w tej książce, dojdzie szybko do wniosku, że następny powód nienawiści i krwawych wojen – nacjonalizm, powoli się rozpłynie. Całkowite zrozumienie życia poprawi naturę ludzką przez usunięcie fikcyjnych, tymczasowych celów, osiąganych zazwyczaj przez krzywdę ludzką. Świat przestanie być miejscem kaźni.

Na zakończenie chciałbym jeszcze raz zapewnić czytelnika, że niczego nie zamieściłem w tej książce, czego nie byłem całkowicie pewny.



• Marian
• Napisano 27.11.2010 – 12:54

Dzień dobry. Chciałbym powiedzieć coś więcej w nawiązaniu do przedostatniego mego postu w tym temacie. Wspomniałem tam o dalszej drodze człowieka ziemskiego, po „przebudzeniu”.

Jezus nauczał: Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. Znaczy to, że nie znamy prawdy. Chrześcijaństwo ukazuje tę prawdę jako zawartą w dogmatyce religijnej, którą samo ustanowiło. Żyjemy w stanie „hipnozy”, częściowo zawartej w genach, którą zadaje się nam także już od kolebki. Istnieje określony „kodeks etyczny”, niezbędny w życiu społecznym. Obowiązuje też tabu religijne z niepodważalnymi dogmatami, w które każe się nam wierzyć.

Człowiek ziemski odczuwa radość i szczęśliwość istnienia, lecz poddany też jest negatywnym emocjom i cierpieniu. W odróżnieniu od zwierząt naczelnych – posiada dar abstrakcyjnego myślenia. Zwierzę też myśli, lecz konkretnie. Widzi drzewo lub las, w którym są różne drzewa. Nie potrafi jednak stworzyć ogólnego pojęcia „drzewo”, którym określane jest każde drzewo w lesie. Dar abstrakcyjnego myślenia daje człowiekowi wielką władzę nad materią fizyczną. Pozwala rozwinąć mowę artykułowaną, a co za tym idzie – technikę i cywilizację.

Człowiek ziemski, przy jego stopniu „zagęszczenia świadomości”, nie może jednak tworzyć organizmów żywych. Zdolności tej nabiera po „przebudzeniu” i po opuszczeniu aury ziemskiej (Królestw Przybrzeżnych), a w pełni włada nią dopiero jako człowiek wyzwolony.

Na etapie wyzwolenia człowiek może jednoczyć się w różnych grupach, obdarzonych władzą twórczą nie tylko w sferze materii nieożywionej lecz także nad organizmami żywymi o różnym stopniu rozwoju. Istnieje ponoć hierarchia tych grup twórczych, a na ich czele stoją osoby, którym w ezoteryce nadano różne nazwy: Aryman, Lucyfer, Jahwe, i in. Grupy te, zafascynowane swoją władzą, uważają się za bogów i są zainteresowane zachowaniem tego stanu. Zwykle dbają o to, aby człowiek ziemski nie poznał prawdy duchowej i swojej boskiej godności, gdyż utraciłyby pełnię władzy nad Ziemią i nad człowiekiem ziemskim. Aryman jest twórcą ziemskiej przyrody, Lucyfer włada cywilizacją, Jahwe i inne zjednoczone grupy człowieka wyzwolonego, rządzą energią egregoryczną ziemskiej aury. Usiłują także zawładnąć człowiekiem przebudzonym.
O człowieku wyzwolonym można chyba powiedzieć, jak już poprzednio wspomniałem, że jest zbuntowanym lecz potrzebnym „urzędnikiem” Człowieka Uniwersalnego, którego ziemskim „reprezentantem” jest Chrystus. Na przykład Lucyfer dba o to aby człowiek nie przebudził się przedwcześnie (niedouczony) z ziemskiej szkoły życia. Darzy charyzmą członków „rządzącej elity ziemskiej” i zasila energią egregory nacjonalistyczne, rasowe i inne. Przede wszystkim jednak kontroluje działalność organizacji religijnych. Chodzi mu o to, aby charyzmę prawdy, zasianą przez Człowieka Uniwersalnego, wykorzystać dla swoich celów zachowawczych. Dlatego wywołuje nawet wojny religijne, nie mówiąc już o działaniu inkwizytorskim. Przy okazji chciałbym zwrócić uwagę na istotę eucharystii katolickiej. Jest ona wyrazem wdzięczności dla Jezusa, człowieka ziemskiego, który przyjmując na siebie charyzmę chrystusową naraził się człowiekowi wyzwolonemu i poniósł od niego surową karę umęczenia. Eucharystia niewątpliwie ma wielką moc jednoczącą.

Człowiek przebudzony, zależnie od doświadczeń nabytych w cyklu reinkarnacyjnym ziemskiej szkoły życia, może ominąć los człowieka wyzwolonego i trafić do strefy Człowieka Uniwersalnego. Do strefy tej może przejść także człowiek wyzwolony, jeśli uzna prawdę i zachowa w sercu jednoczącą miłość.

Teraz chciałbym wrócić do podstawowych założeń przy określaniu struktury przejawienia Ducha. Oparto ją na dialektycznym Prawie Jedności Przeciwieństw. Należałoby to prawo uzupełnić słowem „walka”. A więc chodzi o jedność i walkę przeciwieństw. Ze słowem „walka” związane jest bowiem cierpienie.

Przejawienie Ducha ma cechę mogości. Człowiek jest elementem tej mnogości. Jest obdarzony „nieograniczoną boską wolą twórczą”. A jednak wolę tę ogranicza w człowieku owa mnogość. Nie da się w pełni użyć woli bez krzywdy i cierpienia innych ludzi. Właśnie cierpienie kieruje człowieka ku jednoczącej miłości.

Przypominam sobie słowa jednego z przywódców powstania w warszawskim getcie, Marka Edelmana: Najważniejsze jest życie. Oddajemy je jednak za wolność. Ale wtedy już nie wiadomo co jest najważniejsze. Zacytuję także z pamięci słowa Bolesława Prusa z jego powieści Faraon: Fenicjanina można przekupić, z Żydem można się dogadać, Araba można oszukać, ale oświeconego kapłana egipskiego, który skosztował zbytku i władzy, można tylko zabić.

Zwróćmy uwagę jak wygląda zwalczanie postępowych poglądów lub ruchów społecznych przez grupy reprezentujące postawę zachowawczą. Odbywa się to zwykle etapami. Na początku sprawę się przmilcza, z nadzieją że sama wygaśnie. Potem ją się wyśmiewa i postponuje. Następnie zwalcza się ideowo i na różne inne sposoby. A w końcu, jawnie lub potajemnie, likwiduje się oponentów. Oczywiście, niektóre etapy tej walki są pomijane.

Przepraszam za drastyczne wspomnienia, ale czytałem jak w starożytności, w zdobywanych w walce miastach, niektórych ludzi brano do niewoli, a pozostałych „wycinano w pień”. Pokornie przyjmowali oni swój los stojąc w kolejkach, a dla katów była to ciężka praca. W czasie rewolucji francuskiej wymyślono gilotynę. Współcześnie hitlerowcy tworzyli „przemysłowe” obozy zagłady, a sowieci strzelali w tył głowy. Jeszcze okrutniejsze było śmiertele zagłodzenie przez sowietów (na początku lat 30-tych ub.w.), milionów rolników ukraińskich, aby zmusić ich do „kolektywnej gospodarki rolnej”. Nie przeszkodziło to później nacjonalistom ukraińskim w bestialskiej rzezi Polaków w czasie drugiej wojny światowej. Dawniej (a nawet dziś) Arabowie wykonywali wyroki śmierci przez kamieniowanie , chrześcijanie palili ludzi, rzymianie krzyżowali, a między innymi Polacy wbijali na pal, co było szczególnie okrutne, gdyż na krzyżu była szansa przyśpieszonej śmierci z wykrwawienia, natomiast pal zamykał naczynia krwionośne. Obecnie nie ma chwili by na świecie nie toczyły się wojny. Przykadów okrucieństwa nie da się zliczyć. Nasuwa się pytanie dlaczego tak się dzieje? Czy można to zmienić?

Wiele na to wskazuje, że cierpienie jest nieodłącznym elementem życia ziemskiego. Stanowi „narzędzie dydaktyczne” w arymanicznej szkole życia. Dotyka także świata zwierzęcego, nawet bez udziału człowieka (drapieżniki). Wzmacniają je także klęski żywiołowe, nie zawinione przez człowieka. Chyba nie da się tego całkowicie uniknąć, ale wraz z rozwojem kultury i religijności można to pomniejszyć. Z sympatią i rozrzewnieniem patrzę na Świadków Jehowy którzy wierzą że pies, wielki przyjaciel człowieka, nie mówiąc już o wilku, nauczy się odżywiać owocami i jarzynami lub sianem.

Obserwując życie chciałem kiedyś zorientować się w sposobie sprawowania władzy ziemskiej. Nie miałem wątpliwości, że władza jest związana ze sterowaniem ludzkimi emocjami. Przypuszczając, że jednym z narzędzi władzy jest pieniądz, spędziłem wiele godzin w Bibliotece Nowojorskiej, aby zapoznać się z kulisami powołania Biura Rezerw Federalnych USA. Instytucja ta została powołana przez Parlament w 1913 r., nieprzypadkowo w końcu grudnia, kiedy skład Parlamentu był uszczuplony w związku z wyjazdem wielu osób na święta Bożego Narodzenia. W podjętych uchwałach powołano Biuro Rezerw Federalnych, które przejęło pełną władzę nad kontrolą bankowości i emisją pieniądza. Kadencja zarządu tego Biura trwa 13 lat, a jego skład nie zależy od władz państwowych. Miało to zapobiegać inflacji pieniądza. Biuro jest jednak prywatną własnością, a słowo „Federalne” jedynie maskuje ten fakt. Od tego czasu zaczęło gwałtownie rosnąć zadłużenie Rządu.

Przeglądając aktualną statystykę makroskopowych wskaźników ekonomicznych obliczyłem, że Rząd musi zbankrutować w ciągu 10-ciu lat. Utwierdził mnie w tym olbrzymi licznik zawieszony na jednym z wieżowców na Manhattanie. Licznik ten wskazywał na bieżąco stan zadłużenia Rządu (podobny licznik, wskazujący zadłużenie rządu polskiego, podobno jest zawieszony w Warszawie, z inicjatywy prof. L. Balcerowicza). Porobiłem plansze z wykresami, wygłosiłem kilka odczytów w ramach Polsko-Amerykańskiego Komitetu Etnicznego, zamieściłem to w prasie, ale bez echa. Dziś wiem, że po prostu wygłupiłem się, nie wiedząc wówczas czym jest naprawdę pieniądz.

Pieniądz, oczywiście, pełni rolę krwiobiegu w społecznym organiźmie ekonomicznym. Przed jego wprowadzeniem panował handel wymienny. Poszukiwano jednak towaru, który byłby uniwersalnym nośnikiem wartości ekonomicznych. Takim towarem okazały się niektóre metale szlachetne, a przede wszystkim złoto. Jest trwałe, nie ulega korozji, daje się formować w monety – chociaż wartość użytkową miało wtedy stosunkowo niewielką, głównie w dziedzinie dekoracji. W późniejszym okresie zaczęto emitować banknoty, które miały pokrycie w złocie. Można je było wymienić na złoto. Przez jakiś czas tego przestrzegano, a potem pojawiło się zjawisko inflacji pieniądza.

Pamiętam, jak w wieku chłopięcym słuchałem opowieści starych ludzi o obrocie pieniędzy w Rosji carskiej. Unikano pieniędzy w złocie bo były niewygodne, obciążały kieszenie, łatwo je było zgubić. Wygodniejsze były banknoty. Po rewolucji bolszewickiej wielu ludzi nie mogło uwierzyć, że banknoty straciły wartość. Skrupulatnie przechowywano je. Także ja, jako chłopak, oprócz kolekcji znaczków pocztowych, miałem małą kolekcję carskich banknotów, chociaż nie ze względu na ich wartość handlową.

Dopiero w dzisiejszych czasach opadła kurtyna. Tylko mały procent banknotów i monet jest w obiegu. Wielkie pieniądze są w pamięci komputerowej. Są nośnikiem energii psychicznej, służącej jako narzędzie władzy elity człowieka ziemskiego. I tu zbliżamy się do pojęć związanych z teorią spiskową. Rząd Stanów Zjednoczonych nie zbankrutuje. Zawsze otrzyma tyle pieniędzy ile potrzebuje na zbrojenia i pełnienie władzy policjanta na arenie światowej, jeśli to będzie zaakceptowane przez Biuro Rezerw Federalnych. Oczywiście, wyda Biuru odpowiednią obligację na zaciągniętą kolejną pożyczkę.

Wspomniałem o teorii spiskowej. Ma to związek z ową „walką przeciwieństw”, która przejawia się głównie w sferze człowieka wyzwolonego. Dotyczy niemożliwości zaspokojenia własnych pragnień bez uszczerbku dla innych ludzi, których chce się sobie przyporządkować. Tendencja taka jest rzutowana na strefę człowieka ziemskiego, gdzie tworzy się „elita” rządząca poza podziałami politycznymi i powszechnie przyjętymi kodeksami etycznymi. Elita musi działać w ukryciu, tajnie, aby nie wzbudzać powszechnego oporu. Czytałem kiedyś, że krótko po rewolucji bolszewickiej, super potentat kapitalistyczny Hammer spotykał się z Leninem, gdzie wspólnie uzgadniali strategię działania poza podziałami politycznymi.

Ciekawy sposób podobnego działania zamieścił ktoś, w ślad za YouTube, w blogu „Odmóżdżacz” na niniejszym Portalu, pt: „Jak napaść na państwo?”. Jest to siedem wykładów, chyba dysydenta sowieckiego, opisujących metody zniewolenia społecznego. Chodzi głównie o podatność umysłu ludzkiego na propagandę i wszelkie sugestie, czyli o „pranie mózgu”. Zadziwiający jest fakt, że absurdalne, lub nawet zbrodnicze działanie jest dokonywane często z głęboką wiarą w jego słuszność i powszechną sprawiedliwość. Mam na myśli samobójcze zamachy terrorystyczne, japońskie kamikadze czy harakiry lub wreszcie, w okresie wielkanocnym, dobrowolne poddawanie się ukrzyżowaniu przez niektórych fanatyków filipińskich.

Koncepcję manipulacji genetycznej, związanej z ograniczeniem umysłu człowieka ziemskiego przez człowieka wyzwolonego, można znaleźć w przekazach WingMakers. Wystarczy wybrać link http://www.wingmakers.pl, kliknąć „Nowe na stronie” i ściągnąć „Wywiad Projektu Camelot z Jamesem”.

Chciałbym teraz wspomnieć o roli religii ziemskich. W swoich źródłach odwołują się one do objawień przekazanych przez Człowieka Uniwersalnego, a jednak są kontrolowane i manipulowane przez człowieka wyzwolonego. Stoją na straży zachowawczej postawy człowieka ziemskiego. W zasadzie, poza przypadkami ekstremalnymi, służą dobru społecznemu.

Kościół Katolicki w Polsce odniósł wspaniały sukces w starciu z bolszewicką dominacją Związku Sowieckiego. Jest jednak w trudnej sytuacji gdy chodzi o światowe zjednoczenie kościołów, chociaż ma w sobie trend postępowy, prezentowany np. przez Jana Pawła II i księdza Popiełuszkę oraz niektórych innych duchownych. Pamiętajmy, że światowe zjednoczenie kościołów wiąże się z rewizją dogmatów religijnych. Poza tym wyłania się kwestia bezrobocia. Obecnie mówi się jedynie o ewentualnym braku powołań do stanu kapłańskiego. Można sobie wyobrazić lęk kleru, który oprócz posługi duchowej musiałby włączyć się także w sprawy gospodarcze nie mając do tego przekonania i kwalifikacji. Trudno się dziwić, że korzystając z takich narzędzi jak ambona i konfesjonał, w dobrej wierze prezentuje własne przekonania polityczne. To na tym właśnie opiera się elektorat PiS-u, a nie na „charyzmie” przywódców.

Wielu naukowców nie może wyjaśnić jak doszło w Niemczech do obrania psychopaty Hitlera na wodza i do wszczęcia drugiej wojny światowej. A przecież to jest sprawa „hipnozy” na szeroką skalę społeczną. Nie wnikając w inne problemy, wystarczy spojrzeć na przedwojenny hymn: „Niemcy, Niemcy - ponad wszystko”. Podobną postawę wyrażała międzynarodówka sowiecka, a także japońskie idee narodowe. I do czego to doprowadziło – „każdy widzi”.

W Polsce PiS się sypie, bo co światlejsi członkowie nie akceptują charakteropatycznej postawy J.Kaczyńskiego, który podpala Kraj. Ale tworząca się nowa formacja, jako motto swego działania, przyjęła hasło „Polska Jest Najważniejsza”. Wierzę w dobre intencje autorów tego hasła, ale przyjdą następcy, którzy mogą interpretować je inaczej, np. tak jak przedwojenni Niemcy interpretowali treść swojego hymnu. Przyznam, że skóra mi cierpnie gdy widzę taki brak ochrony patriotyzmu przed nacjonalizmem.

I jeszcze jedno, o czym już kiedyś pisałem. Niemcy (i Japonia) zostały boleśnie ukarane za wszczęcie i udział w drugiej wojnie światowej. Zło zostało przez nich nazwane złem i wyciągnięto z tego wnioski. Inaczej wygląda sprawa w Rosji. Tam pranie mózgów przez władzę sowiecką było dłuższe i głębsze. „Rachunek sumienia” dokonuje się dopiero teraz. Trzeba to zrozumieć i przynajmniej, w miarę możliwości, nie przeszkadzać.

Na zakończenie chciałbym powrócić do teorii spiskowych, wynikających z elitarności władzy. Nie można tu pominąć bezwładności umysłu. Gdy człowiek zaakceptuje, np. na skutek propagandy, jakąś myśl, nawet absurdalną, jako prawdziwą – otwiera to drogę do najdziwniejszych wyobrażeń i fantazji, opartych często na silnym wsparciu emocjonalnym. Mam na myśli katastrofę smoleńską. Jest wiele osób, które od razu uznały, że był to zamach. Przy takiej pewności otwierają się różne możliwości, np. kto był zamachowcem? Rosja, czy może także znienawidzone władze polskie? Otrzymałem kiedyś mailem obszerny elaborat, poparty ekspertyzami technicznymi „fachowców”, mówiący, że katastrofy nie było. Był zamach, a pasażerowie zostali zamordowani w Polsce i przewiezieni do Rosji. Natomiast smoleński wrak należał do całkiem innego samolotu. A przecież, normalnie i po ludzku, warunki atmosferyczne nie pozwalały na lądowanie. Nieprzybycie na uroczystość we właściwym czasie, emocjonalnie i politycznie rzecz biorąc, było nie do przyjęcia dla niektórych osób. Podjęto więc ryzyko lądowania, które doprowadziło do katastrofy. Władze rosyjskie też próbuję zrozumieć, bo gdyby zamknęły lotnisko to także byłaby straszna awantura, ale tylko polityczna. Być może miały nadzieję, że lądowanie się uda. Chyba nie doszłoby do katastrofy gdyby była rezerwa czasu, gdyż odlot z Warszawy podobno był znacznie opóźniony.

Tak więc, zacząłem od ezoteryki a skończyłem na polityce. Przepraszam, bo kiedyś mnie za to besztano. Uważam jednak, że nasz rozwój duchowy dokonuje się w warunach ziemskich i także w życiu codziennym.
Marian Wasilewski
Avatar użytkownikaM. Wasilewski Mężczyzna
Meandry życia
 
Imię: Marian
Posty: 68
Dołączył(a): 01 sty 2007, 20:17
Lokalizacja: USA
Droga życia: 7
Zodiak: baran

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 20 paź 2011, 04:41

Ewa BW napisał(a):
easy russian napisał(a):.....
a jak na przykład nazwać działanie białych krwinek wewnątrz naszego organizmu ?


sprzątaniem śmieci

Witaj , miło by było gdybyś poświęciła więcej czasu na odpowiedź ( lub nie rób tego wcale ) .
Taka zdawkowa -"strzelona " riposta nie pozwala na sensowna dyskusję .
Chętnie bym usłyszał coś więcej - upewnił się ,że myślimy podobnie .
easy russian
 

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 20 paź 2011, 12:39

Hmmm...
W zasadzie muszę powiedzieć że pomimo pewnych drobnych różnic i zdecydowanie odmiennego nazewnictwa, w zasadzie zgadzam się z tobą Marianie.
Natomiast chciałem spytać jak rozumiesz dokładniej ten podział na poziomy świadomości, czy ktoś kto jest na poziomie 3 - człowieka ziemskiego (licząc materię nieożywioną jako 0) jest 'na tym poziomie', czyli czy wszyscy ludzie są właśnie na trójce? Czy też raczej wszyscy cieleśnie będący na ziemi są gdzieś pomiędzy 3.0 będącym najbliżej poziomu zwierzęcego, aż po 3,99(9) będąc najbliżej tego wyższego stanu?
A także, co myślisz o możliwości 'wcielania się' w fizyczne ciało istot wyższych poziomów (czyli przejawiania się tego co nazywasz człowiekiem przebudzonym, wyzwolonym, bogiem osobowym w formie fizycznej)?
"Zgodnie z zasadami aerodynamiki trzmiel nie powinien latać,
ale trzmiel o tym nie wie, więc i tak lata."
"Cats are known to see within the dark. Yet, if you had sight like a cat, even for one day, would you really want to see what's in the dark?"
Avatar użytkownikaTil Mężczyzna
Poszukujący
 
Posty: 1614
Dołączył(a): 31 sty 2006, 02:56
Lokalizacja: Bolesławiec - Wawa
Droga życia: 11
Zodiak: tygrys

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 20 paź 2011, 13:21

Jest diametralna różnica . Tak hołubiona rein karnacja nie jest mi gracją . Władca tej czaso przestrzeni , zamknął możliwość migrowania po wszechświatach . I decydowaniu o Swoim Losie . Na ten czas , elementem pierwszym , jest
kreowanie szeroko pojętego , dobra .

Nic nie daje a , wręcz szkodzi opowiadanie filozoficzne z maglowaniem słownym . Statek kosmiczny , Ziemia podąża w inną Inność . Zmiany są widzialne z dnia na dzień . Nawet laik stwierdza , że Czas inaczej płynie . Tylko dostrajanie się indiwidualne , ciała i iskry człowieka , umożliwia pionowy start w górę .

Przecież , tak prostej funkcji energii , która jest pod nazwą -czas , nie potrafi (?) czytelnik zinterpretować i definicją opisać.

Krótka piłka . Jest opcja aby , z innego wymiaru wszechświatów , migrować na Ziemię . Przyjąć ciało ludzkie . I
kreoawć progres . Nie , walka , konfrontacja , robienie rejwachu słownego ....

Robię Swoje :D

Co to jest , sumienie ?

Sumienie jest to ambasador Stwórcy w człowieku .
Jak ambasador jest przyjacielem twoim , jesteś Istotą Ludzką .

:D

Pytanie do wszystkich :
Co się z Tobą stanie , jak zanikną funkcje życia organizmu ?
Ciało "umiera", .......i CO ?


.
.
soook Mężczyzna
Pomocnik moralny. Czas .
 
Imię: Różne
Posty: 209
Dołączył(a): 19 lip 2011, 19:53
Droga życia: 00
Typ: -
Zodiak: -

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 20 paź 2011, 13:24

M. Wasilewski napisał(a):.................Pamiętajmy, że światowe zjednoczenie kościołów wiąże się z rewizją dogmatów religijnych. Poza tym wyłania się kwestia bezrobocia. Obecnie mówi się jedynie o ewentualnym braku powołań do stanu kapłańskiego. Można sobie wyobrazić lęk kleru, który oprócz posługi duchowej musiałby włączyć się także w sprawy gospodarcze nie mając do tego przekonania i kwalifikacji. ................
:D oj, z moich obserwacji wynika,że bardzo wielu z księży jest rzutkimi biznesmenami . Nie wiem na czym miała by polegać ich rola we " włączeniu się w sprawy gospodarcze" ( najlepiej jakby nie przeszkadzali ) ale powodów do lęków o własną stabilność finansową nie widzę. :)
easy russian
 

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 20 paź 2011, 13:48

Klasy , kasty kapłanów , polityków są naroślą próżniaczą , posożytującą na energii .
Elementem ich władzy jest szeroko pojęty strach .

Popularyzowanie żądzy , władzy ,pieniądza , seksu daje Onym atut . Dajmy na to , w czasie zbliżenia mężczyzny i kobiety , emanowana i emitowana jest wielka moc . Sprowadzając akt ten , do techniki i czynności , pewien sprytny Ktoś , syci się wibracją tą . Ludziom pozostawia się kruszynę . Pod nazwą - orgazm . Tylko fizyczny , a co z metafizycznym ?
Jest banałem mówiąc , zajumany .
Znając coś z Tantry , idzie nie pozwolić na zajumanie to . A i więcej trzeba poznać w temacie tym .

:thumbright:


.
soook Mężczyzna
Pomocnik moralny. Czas .
 
Imię: Różne
Posty: 209
Dołączył(a): 19 lip 2011, 19:53
Droga życia: 00
Typ: -
Zodiak: -

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 20 paź 2011, 19:09

Nuntisuny 81, kiedyś zrozumiesz.
Easy Russian,ważne z jaką emocją i zrozumieniem sprzątamy śmieci.
Soook, Wasilewskiego w istocie nie warto czytać.
Ewa BW Kobieta
 
Posty: 95
Dołączył(a): 04 wrz 2006, 00:56

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 20 paź 2011, 21:30

Tak naprętce:

Til.

Wymieniam tylko kardynalne szczeble rozwoju, różniące się istotnymi cechami. Istnieją także szczeble pośrednie, jako że np. jest różnica między bakterią a szympansem lub psem, choć pozostają na tym samym szczeblu kardynalnym. W tym kontekście nie widziałem potrzeby pisania o tym.

Odnośnie do inkarnacji człowieka z wyższych szczebli rozwoju - przypuszczam, że jest to możliwe ale niecelowe. Do tego służą przekazy energetyczne w postaci charyzmy.

Easy.

Co do kleru - nie mam na myśli cwaniaków robiących biznes lecz pozostałą część kleru, która poza pracą kapłańską nie widzi możliwości swojej egzystencji ekonomicznej na aktualnym poziomie życia materialnego. Mam na myśli także część hierarchii kościelnej, gdzie w grę wchodzi także posiadana władza.
Ostatnio edytowano 21 paź 2011, 00:04 przez M. Wasilewski, łącznie edytowano 2 razy
Marian Wasilewski
Avatar użytkownikaM. Wasilewski Mężczyzna
Meandry życia
 
Imię: Marian
Posty: 68
Dołączył(a): 01 sty 2007, 20:17
Lokalizacja: USA
Droga życia: 7
Zodiak: baran

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 20 paź 2011, 21:43

Ewa BW napisał(a):.............
Easy Russian,ważne z jaką emocją i zrozumieniem sprzątamy śmieci.
.............
no to się chyba zgadzamy . Piszę chyba bo nie wiem co nazywasz emocją . Z MIŁOŚCIĄ można sprzątać śmieci jak najbardziej . Ze zrozumieniem jak najbardziej też.

Wrogów należy kochać a to nie przeszkadza uczynić w świecie fizycznym tego co w danej chwili potrzeba .
easy russian
 

Re: W POSZUKIWANIU JAŹNI

Post 20 paź 2011, 21:57

M. Wasilewski napisał(a):Nie możemy poznać Absolutu, gdyż nie mamy do tego odpowiednich „narzędzi”. Nie pojmujemy procesów pozaczasowych i pozaprzestrzennych. Posiadamy natomiast umysł, który rozwija się w toku ewolucji oraz wyobraźnię i wolę twórczą, z której posiadania często nie zdajemy sobie sprawy. Dlatego wszelkie nasze dociekania mogą mieć jedynie charakter hipotetyczny. Ostateczna prawda jest na razie niedostępna. Trudno poważnie traktować kogoś, kto twierdzi że ją zna.


Artykuł wspaniały, dziękuję. : )
Wierci mnie w bok powyższy cytat.

Napisze to jak ja to widzę.

Codziennie doznajemy kolejnej twarzy Absolutu, dzięki wszelkim narzędziom jakie posiadamy.
Pojęliśmy ogrom procesów i zjawisk, ponadto posiadamy umysł, który jest naszym osobistym ośrodkiem doświadczania. [widzenie, słyszenie, dotyk i reszta zmysłów zachodzi w umyśle]. Posiada on być może ograniczone ale wystarczające możliwości. Jego ewentualne braki możemy zaślepić poprzez szczerą wymianę informacji. Wszelkie doświadczenie zależne jest tylko od naszej woli, dlatego wydaje się jakby wszystko było na wyciągnięcie ręki. Wszystko jest Prawdą dlatego trudno traktować poważnie kogoś kto twierdzi, że tak nie jest. : )

Człowiek nie jest mały.
Nie jest ułomny.
Tak jak każdy przejaw Tego...
Jest Wspaniały i przede wszystkim Kompletny.

"Nie możemy poznać Absolutu" - Właśnie to jest Absolut.
Bo Absolut to Wszystko.
Nawet stan gdy doświadczający Go mówi, że Go tutaj nie ma.

To dualny świat.
Więc widzę co najmniej dwie drogi do Absolutu skoro Go tutaj nie ma. : )

1) Poznać wszystko, wszystkimi możliwymi drogami, zmysłami, czakrami itd.
Lecz może być krucho bo podobno "narzędzia ubogie".
No to klops. Czekamy na "lepsze narzędzia".
No ale nie jesteśmy na lodzie, nie ma się co załamywać, bo jest wyjście.

2) Pojąć dualność.
Jak to pomoże?
Pomoże w taki sposób, że z każdego możliwego miejsca, z każdego scenariusza, możliwe jest dojście krok po kroku do Jedni.
Dualność zastosować w drugą stronę i wracać, wracać, wracać.
A obraz, który widzimy będzie się robił większy, większy, większy.
A na samym końcu widzi się Wszystko.
Będzie rozumiało się Wszystko.
Jednak czuje się, że niczego tak naprawdę nie ma.
Istnienie staje się "Czyste".
Siedzisz wtenczas w Całkowitej Ciszy.
Czujesz jednak jakby wszystko napływało jednak zewsząd.
I gdy wtenczas otwierasz oczy.
Widzisz barwy.
Światło.
Słyszysz muzykę i dźwięki.
I spoglądasz na dziwnie znajomą Ci twarz...
I nagle odkrywasz, że nic się nie zmieniło.
To nadal jest Doskonałe.
To nadal jest w Całkowitej Równowadze.
Jest tylko jedna różnica.
Nie ma już z tobą małego marudy, któremu ciągle było za mało.
To za wcześnie na radość, bo jeszcze tyle rzeczy może się nie udać.
To za późno, bo już nie wypada.
Nie ma już biadolenia, bo już nie dźwiga się świata.
Tylko od Tego momentu to świat "dźwiga" Ciebie. : )
Nie Ty troszczysz się o Wszechświat.
Tylko Wszechświat troszczy się o Ciebie.
A Ty jesteś istną Wdzięcznością.
Bezkresem Możliwości.
Bo widzisz, że to co Jest powstało z Niczego.
Widzisz ogrom pracy, łez i uścisków dłoni, które zaprowadziły Ten Świat do tego momentu.
Całe te możliwości, całe to potencjalne doświadczenie powstało i posiada swoją historię - dla Ciebie.
Czeka aż zagłębisz się.
Aż spróbujesz.
Przekonasz się "na własnej skórze".
Wszystko to spuścizna po naszych przodkach, poświęcili swoje życia, aby zostawić Ci świat, który możesz poznać.
Co możemy zrobić jak być wdzięczni i ponieść To jeszcze dalej?
Każda kolejna generacja przewyższa starą.
Każda pragnie "ufizycznienia Ducha".
Chcemy sprawić tak aby Absolut zaistniał w świecie fizycznym.
Jednak posiadamy limit.
Prędkość światła.
I co z tego?
Spieszy się gdzieś?
Mamy czas. : )

Nie musimy stworzyć wszystkiego, poznać każdą historię aby zaznać Absolutu.
Bo Absolut to Bezruch.
Absolut to Pustka.
Nawet tak na logikę, ciężko dojść do "miejsca", w którym nie ma nic - poprzez robienie wszystkiego.
Nie mówię, że to nie możliwe tylko po prostu fizycznie trudne. : )

Rzeczy wydają się nam złe, bo za krótko na nie patrzymy.
Dlatego mówi się, że mądrość przychodzi z czasem.
Albo "masz jeszcze mleko pod nosem".
Jedno i drugie znaczy to samo. : )
Tylko jedno białe a drugie czarne.
Ach ten dualizm. :roll:

Muzyczno-merytoryczne uzupełnienie.
http://www.youtube.com/watch?v=nrh-aFnyOzE

Proponuje wsłuchać się w tekst.
Wysoce transcendentny.
Szczególnie refren.
No i to brzmienie na mocnych głośnikach... : )

"Nie Jest Źle." [jeśli sądzisz inaczej...]
"Jesteś winny." [posiadasz pogłębione niedopatrzenie i poprzez przywiązanie się do niego, warunkujesz rzeczywistość]
"Dobrze Jest." [Wszystko jest w stanie kompletnej Równowagi. Rzeczywistość nie jest i nie może być tknięta przez Ciebie]
"Zawsze będziesz winny." [Winny, gdy zarzucasz innym, światu, życiu jakieś braki i niedoskonałości, które widzisz teraz w Sobie]

I już ładnie dziękuję. : )
Avatar użytkownikaSinbard Mężczyzna
Blackbird
 
Imię: Mariusz
Posty: 1888
Dołączył(a): 20 kwi 2011, 13:05
Lokalizacja: Multiwersum.
Zodiak: Wodny Smok

Powrót do działu „Praktyka”

Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 5 gości

cron