O specyfice poznania wewnętrznego

[ICUByMyMind Just looking around reality]

Proces zdobywania wiedzy w tym przypadku wygląda mniej więcej tak: widzimy przed sobą wyraźnie obiekt, który pośredniczy nam w przekazywaniu wiedzy i za pomocą tego obiektu docieramy do interesującej nas informacji, która jest zakodowana w naszym niedoskonałym linearnym języku, czasem wspartym obrazkami i schematami. Czytamy i w głowie pojawia się nam bomba informacyjna, którą później powoli przyswajamy i stajemy się mądrzejsi lub głupsi, naprowadzeniu lub zdezorientowani w zależności od tego cóż to była za informacja i w jaki sposób ją zrozumieliśmy:).

Tak wygląda typowy schemat zdobywania informacji. Jeśli jednak sobie to już uświadamiamy, wpływamy na zmianę tego procesu. (jeśli zechcemy, oczywiście).

W ten sposób błądzimy przez lata świetlne, zatrzymujemy się na jakiś rzeczach z dupy, które za bardzo mentalizujemy i usiłujemy pojąć umysłem, czy też przynajmniej przetworzyć umysłem. Jeśli mamy farta i dobrą intuicję wiele łapiemy między wierszami, ale załóżmy, że nie każdy dysponuje od razu intuicją i większość chyba jednak stara sie mentalnie pojąć czytany tekst.

To sedno tematu - intuicja. "Dobra intuicja" to z mojego doświadczenia nic innego jak wypraktykowana zdolność do "wczuwania się w odczucia" poza myślami. Jeśli założyć, że ktoś nie dysponuje nią (a właściwie, dysponuje w niewystarczającym stopniu), to jedyne, co doradziłbym, to zacząć ją praktykować - w ten sposób błądzenie przez lata świetlne stanie się błądzeniem przez lata, a może nawet tygodnie czy dni - ale ziemskie.

Z samoakceptacją jest największy rollercoster, zwłaszcza w przypadku kobiet, ale nie tylko. Mamy nawrzucane tylko programów myślowych pt "jaka masz być aby być wartościowa"

Yhm, też zauważyłem: człowiek łatwo ulega sugestii (zwłaszcza niewerbalnej), np. na temat tego jaka jest rzeczywistość czy jakie wszystko "powinno" być.