Teksty moje dziwne.....

[spike night]

Wow czego się nie znajdzie w Google:D Zapomniałem o tym forum a jest bardzo fajne.
Tak więc nadal mam ochotę wpaść do czarnej dziury i zniknąć ale mam sposób na tę przeklętą rzeczywistość która mnie otacza po prostu o niej nie myślę(staram się). Cieszy mnie to że komuś się podobają moje teksty to największa nagroda dla autora:)

[spike night]

DEZORIENTACJA

Co się dzieje?
Co się dzieje gdy przestaję wszystko czuć?
Gdy nic nie czuję?
A wewnątrz ośrodka myślenia panuje chaos….
Myśli latają w tej dziwnej przestrzeni jak kawałki puzzli
Jednak żaden kawałek nigdzie nie chce się dopasować.
A gdy już gdzieś jeden z nich pasuje…
Gdy zaczynają powoli przypominać obrazek…
Jeden z nich powoduje zawalenie się całej konstrukcji…
Czy znajdę gdzieś drogowskaz?
Drogowskaz który mi pokaże drogę do sanktuarium
W którym wszystkie części układanki jak w magicznej opowieści
Zatrzymają się w miejscu, przestaną krążyć
I w towarzystwie jasnego światła same złożą się w całość
A obrazek ukarze mapę do spokoju duszy

Spike

Czy kiedy nic się nie czuje a głód przestaje mieć znaczenie…
To czy coś jest nie tak?
Wskaż mi cel a ruszę by go zniszczyć.

[spike night]

siła

Nieraz mam poprostu ochotę uderzać głową o ściane
Nieraz poprostu niemam siły...
Nieraz niechce już....
...nic czuć...
...nic widzieś...
...nic nie słyszeć...
...poprostu zamrzeć w bezruchu

I wtedy odzywa się ten głos
Ten głos który mnie podnosi z ziemi
Ten głos który mnie oblewa dziwną siłą
Podaje mi rękę i wynosi w powietrze
Popycha bym szedł dalej
Dodaje odwagi

Ale ja go nie chce
Nie chce już więcej
Nie chce już nic
Chcę odpocząć
Zamknąć oczy i spać
Owinięty czarnym całunem nicości.

Spike

[spike night]

CZARNE MEBLE, BIAŁY FORTEPIAN

Ściany.
A na nich pożółkła tapeteria.
Pokrzywione wbite w nie gwoździe.

gdzieniegdzie z czarno białych zdjęć uśmiechają się ludzie.
Kim byli?
Kiedy byli?

Na okrągłym starym stole.
Kryształowa karafka, nad czerwoną taflą wina.
Zamieszkał mały czarny pajączek.

Plamy na białym aksamicie obrusu.
Prowadzą do wywróconego kielicha.
Ten obalił się niegdyś i przytulił do mosiężnego świecznika.

Półki zastawione książkami i nutami.
W rogu pokoju stoi zakurzony czasem biały fortepian.
Drzwiczki czarnych dębowych szafek.

Skrzypią gdy powiew wiatru.
Wpada przez rozbite okno do domu.
Przemykając pod poszarpaną przez mole zasłoną.

Czarne meble kryją kiedyś używane suknie.
Jakiejś zgrabnej pani.
Kolczyki przy lustrze zaśniedziałe.

Te poznały smak jej skóry i krwi.
Ten wywrócony kielich z którego smakowała wino.
On całował się z jej słodkimi ustami.

Biały Francuzki fortepian.
Jego klawisze pieściły zgrabne kobiece palce.
Na nim kiedyś grała.

Przy nim śpiewała śmiejąc się radośnie.
Przy nim czesała swe czarne jedwabne włosy.
I przy nim już stara kobieta skonała.

Kim jesteśmy?
Kim będziemy?
Co za różnica?

I tak wszyscy w końcu o nas zapomną.
Nikt nie będzie pamiętał.
A ciało się rozłoży pod zapomnianym obsuniętym nagrobkiem.

Tylko przedmioty nie zapominają.
Każdy z nich nosi w sobie zamkniętą historie.
Każdy coś pamięta.

[Tai-Chi-Chuan.pl Tai Chi Chuan]

Cieszy mnie to że komuś się podobają moje teksty to największa nagroda dla autora:)

Cieszę się, że Ci się poprawił humor. Może napiszesz coś weselszego?

[spike night]

Tak cieszy mnie tak pozytywna reakcja. Jednak mój humor ma nie wiele wspólnego z moim tekstami, po prostu widzę ogół ludzki jako podłą rasę, niszczącą ten świat.

[lapicaroda]

Nie ty jeden wyrażasz to tylko w tekstach. Znam ludzi, od których bije ogromny pozytyw- może dzięki temu właśnie potrafią widzieć też świat taki, jakim jest- i piszą podobnie.